خواجوی کرمانی – غزل شماره 196

کاف و نون جزوی از اوراق کتب خانه ی ماست

قاف تا قاف جهان حرفی از افسانه ی ماست

طاق پیروزه که خلوتگه قطب فلکست

کمترین زاویه ای بر در کاشانه ی ماست

گر چراغ دل ما از نفس سرد بمرد

شمع این طارم نُه پنجره پروانه ی ماست

گنج معنی که طلسم است جهان بر راهش

چون به معنی نگری این دل ویرانه ی ماست

آب رو ریخته ایم از پی یک جرعه شراب

گرچه کوثر نمی از جرعه ی پیمانه ی ماست

ما به دیوانگی ار زانک به عالم فاشیم

عقل کل قابل فیض دل دیوانه ی ماست

آشناییم به بی خویشی و بیگانه ز خویش

وانک بیگانه نگشت از همه بیگانه ی ماست

هر کسی را تو اگر زنده به جان می بینی

جان هر زنده دلی زنده به جانانه ی ماست

گرچه در مذهب ما کعبه و بتخانه یکیست

خواجو از کعبه برون آی که بتخانه ی ماست