ای شب مگر آن زلف سمن فرسایی

خواجوی کرمانی – رباعی شماره 407

ای شب مگر آن زلف سمن فرسایی

زینسان که شدی بر رخ او سودایی

وی چشمه ی خورشید مگر عین زری

زان روی که از سنگ برون می آیی

 

نویسندگان :
نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

نوشته های مرتبط
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها