خواجوی کرمانی – رباعی شماره 407
ای شب مگر آن زلف سمن فرسایی
زینسان که شدی بر رخ او سودایی
وی چشمه ی خورشید مگر عین زری
زان روی که از سنگ برون می آیی
خواجوی کرمانی – رباعی شماره 407
ای شب مگر آن زلف سمن فرسایی
زینسان که شدی بر رخ او سودایی
وی چشمه ی خورشید مگر عین زری
زان روی که از سنگ برون می آیی
امین پیرانی - حامد پیری