خواجوی کرمانی – رباعی شماره 167
چشمم که ز خون رخم منقش بیند
در خواب اگر آن دو زلف سرکش بیند
عیبی نبود چرا که شبهای دراز
مخمور همه خواب مشوّش بیند
خواجوی کرمانی – رباعی شماره 167
چشمم که ز خون رخم منقش بیند
در خواب اگر آن دو زلف سرکش بیند
عیبی نبود چرا که شبهای دراز
مخمور همه خواب مشوّش بیند
امین پیرانی - حامد پیری