دلی که با رخ و زلف تو همنشین باشد

شمس مغربی – غزل شماره 80

دلی که با رخ و زلف تو همنشین باشد

مجرد از غم و شادی و کفر و دین باشد

بود ز کفر و ز اسلام بی خبر آن دل

که زلف و روی تواش روز و شب قرین باشد

خود ز بهر تفاخر ز خرمن آن کس

که خوشه چین تو بودست خوشه چین باشد

کجا به ملک سلیمان و خاتمش نگرم

مرا که مملکت فقر در نگین باشد

مرا که جنت دیدار در درون دل است

چه التفات به جنات و حور عین باشد

کجا ز لذت دیدار او خبر یابی

تو را که میل به شیر و به انگبین باشد

بدوز دیده ز غیر وآنگهی به عین نگر

به عین کی نگرد هر که غیر بین باشد

به پیش دیده ی ما غیر و عین هردو یکی است

نظر چنین کند آن کس که با یقین باشد

بیا و دیده ای از مغربی به وام ستان

ببین که هر چه بگفت او چنین، چنین باشد