اسیر لعل لب و چشم سرمه سای تو گردم

مخفی بدخشی – غزل شماره 60

طالب رضای تو

اسیر لعل لب و چشم سرمه سای تو گردم

فدای لطف سخن گفتن و ادای تو گردم

کنم فدای تو جانا چو جان خویش بخواهم

هزار جان که به هر یک جدا فدای تو گردم

اگر به لطف بخوانی و گر به قهر برانی

به قیمت تن و جان طالب رضای تو گردم

تو را ز جان شوم ای ماه بنده گر چه آزادم

بکن گذار به سویم که خاک پای تو گردم

بگو بگو به من ای شوخ بی وفا تا چند

تواز قفای رقیب من و من از قفای تو گردم

مکن مکن به فدای تو جان من که مبادا

جفا ز حد بری و من هم از وفای تو گردم

اگر چه خون ز جفایت شده دل مخفی

دلی دگر بودم  کاش و مبتلای تو گردم