چشم خونین شد نصیب از عشق گلرویان مرا
رهی معیری – غزلیات شماره 9 زندان یوسف چشم خونین شد نصیب از عشق گلرویان مرا قطره ی اشکی است چون شبنم، از این بستان
Menu
رهی معیری – غزلیات
شماره 128
ساقی
کنون که خسرو گل زد به گلستان خرگاه
ز دست ساقی گلچهره جام گلگون خواه
اسیر عشقم و از هر چه در جهان فارغ
گدای یارم و بر هر که در دو عالم شاه
خزان هجر بر این بوستان نیابد دست
نسیم تفرقه در این چمن نجوید راه
مرا به وصل تو ای گل امیدواری نیست
شب فراق دراز است و عمر من کوتاه
سپید گشت دو چشمم به انتظار شبی
که پیش زلف تو گویم حدیث بخت سیاه
تفقدی نکند دوست، کوششی ای اشک
ترحمی نکند یار، همتی ای آه
دو روز نوبت شادی عزیز دار ای گل
که نوبهار جوانی خزان شود ناگاه
ز عشق و باده رهی، توبه ام دهد زاهد
من و شکیب ز معشوق و می معاذالله !
امین پیرانی - حامد پیری
رهی معیری – غزلیات شماره 9 زندان یوسف چشم خونین شد نصیب از عشق گلرویان مرا قطره ی اشکی است چون شبنم، از این بستان
رهی معیری – غزلیات شماره 127 شایسته ی آغوش یاری که مرا کرده فراموش تویی تو با مدعیان گشته هم آغوش تویی تو صد بار
رهی معیری – غزلیات شماره 21 غنچه پژمرده عاشق از تشویش دنیا و غم دین فارغ است هر که از سر بگذرد، از فکر بالین
رهی معیری – غزلیات شماره 106 تشنه ی درد نه راحت از فلک جویم نه دولت از خدا خواهم وگر پرسی چه می‌خواهی؟ تو را
یک پاسخ
لطفا معانی اشعار را نیز بگذارید