نی افسرده ای هنگام گل روید ز خاک من

رهی معیری – غزلیات شماره 3 گوهر نایاب از آن امیدوار وعده ی فردا کنی ما را که با این شیوه حالی، از سر خود

رهی معیری – غزلیات شماره 146 باران صبحگاهی اشک سحر زداید از لوح دل سیاهی خرم کند چمن را باران صبحگاهی عمری ز مهرت ای

رهی معیری – غزلیات شماره 80 رسوای دل همچو نی می نالم از سودای دل آتشی در سینه دارم جای دل من که با هر

رهی معیری – غزلیات شماره 121 کوی رضا تا دامن از من کشیدی ای سرو سیمین تن من هر شب ز خونابه ی دل، پر