هرشب فزاید، تاب و تب من

رهی معیری – غزلیات شماره 134 پشیمانی دل زود باورم را به کرشمه‌ای ربودی چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی به

رهی معیری – غزلیات شماره 1 ساز سخن آب بقا کجا و لب نوش او کجا ؟ آتش کجا و گرمی آغوش او کجا ؟

رهی معیری – غزلیات شماره 107 مردم فریب شب یار من تب است و غم سینه سوز هم تنها نه شب در آتشم ای گل

رهی معیری – غزلیات شماره 55 سراب آرزو   دل من ز تابناکی به شراب ناب ماند نکند سیاهکاری که به آفتاب ماند نه ز