وصل جانان باشدم جان گو مباش

عبید زاکانی – غزل شماره 55 عاشق شوریده ترک یار نتوانست کرد صبر بی دل کرد و بی دلدار نتوانست کرد جان چو با عشق

عبید زاکانی – غزل شماره 84 هر گه که شبی خود را در میکده اندازیم صد فتنه برانگیزیم صد کیسه بپردازیم آن سرّ که بود

عبید زاکانی – غزل شماره 79  ما سریر سلطنت در بینوایی یافتیم لذت رندی ز ترک پارسایی یافتیم سالها دریوزه کردیم از در صاحبدلان مایه

عبید زاکانی – غزل شماره 25 در خانه تا قرابه ی ما پر شراب نیست ما را قرار و راحت و آرام و خواب نیست