پیوسته چشم شوخت ما را فکار دارد

عبید زاکانی – غزل شماره 60 یار پیمان شکنم با سر پیمان آمد دل پر درد مرا نوبت درمان آمد این چه ماهیست که کاشانه

عبید زاکانی – غزل شماره 64 دوش عقلم هوس وصل تو شیدا میکرد دلم آتشکده و دیده چو دریا میکرد نقش رخسار تو پیرامن چشمم

عبید زاکانی – غزل شماره 39 دوش اشگم سر به جیحون میکشید دل بدان زلفین شبگون میکشید ناتوان شخص ضعیفم هر زمان اشگ ریزان ناله

عبید زاکانی – غزل شماره 80 یا رب از کرده به لطف تو پناه آوردیم به امید کرمت روی به راه آوردیم بر سر نفس