گل کز رخ او خجل فرو میماند

عبید زاکانی – رباعی شماره 37 ای دل پس از این غصه ی ایام مخور جز نی مطلب همدم و جز جام مخور مرسوم طمع

عبید زاکانی – رباعی شماره 28 دل با رخ دلبری صفایی دارد کو هر نفسی میل به جایی دارد شرح شب هجران و پریشانی ما

عبید زاکانی – رباعی شماره 4 گفتم عقلم گفت که حیران من است گفتم جانم گفت که قربان من است گفتم که دلم گفت که

عبید زاکانی – رباعی شماره 48 ای رای تو ترجمان تقدیر شده تیغ تو چو خورشید جهانگیر شده همچون ترکش دشمن جاهت بینم آویخته و