می رود از خویش دل چون دیده حیران می شود

طبیب اصفهانی – غزل شماره 86 گفتی از جور فراقت چه به من می گذرد آنچه از باد خزانی به چمن می گذرد خونم از

طبیب اصفهانی – غزل شماره 118 چه خون ها در دل ایام کردیم که صبحی را به مستی شام کردیم چه می بود آنکه تا

طبیب اصفهانی – غزل شماره 130 دل می برد دل ای هوشمندان آن عقد دندان آن لعل خندان این با که گویم کآخر گرفتند تسبیحم

طبیب اصفهانی – غزل شماره 21 دیگر دلم خدنگ جفا را نشان شدست جرمی ز من مگر به تو خاطرنشان شدست؟ بی وعده آمدی که