طبیب اصفهانی – غزل شماره 151
به ساقی گفت در میخانه مستی
به دستی ساغر و مینا به دستی
که عهد دوستی با ما نگارا
چرا بستی و بی موجب شکستی
بپرس از ما که واپس ماندگانیم
به راحت ای که در منزل نشستی
عماری کش مرو چندان شتابان
کنون چو محملش بر ناقه بستی
مگر آن دل شکن آمد که از دل
به گوشم آمد آواز شکستی
بشارت باد خاصان حرم را
که عزم تو به دارد بت پرستی
مگر با یار می خوردی که از شوق
طبیب امشب نه هشیاری نه مستی
امین پیرانی - حامد پیری
طبیب اصفهانی – غزل شماره 81 ز بامی چو بینم که ماهی برآید (1) به یاد توام از دل آهی برآید ز دل هر دمم
طبیب اصفهانی – غزل شماره 87 قسمتم کاش به آن کوی کشد دیگر بار که از آن مرحله من دل نگران بستم بار به تو
طبیب اصفهانی – غزل شماره 35 کسی راه غمش را سر نبردست ازین خونخواره ره جان درنبردست چه دام است این که یک فرخنده طایر
طبیب اصفهانی – غزل شماره 135 جانا در انتظار تو شد روزگار من و آن انتظار هیچ نیاید به کار من بهر تسلیم بود این