طبیب اصفهانی – غزل شماره 141
یاد آر ای که فارغ، در محملی نشسته
شکرانه ی فراغت از همرهان خسته
چشم بد فلک بین کامشب به بزم عشرت
یکسو سبوفتاده یکسو قدح شکسته
از نوبهار وصلم یاد آید و خروشم
بینم چو عندلیبی در گلشنی نشسته
روزی دوای اسیران صبری کنید و بینید
کز هم گسسته دام و در هم قفس شکسته
هجر و بلای هجران گر این بود، در وصل
بر روی عشقبازان یارب مباد بسته
در چشم نیمخوابش پیدا بود که سرخوش
در بزم مدعی دوش تا صبحدم نشسته
گفتی طبیب خسته بسته به دیگران دل
اما چنانکه بر تو بر دیگران نبسته
امین پیرانی - حامد پیری
طبیب اصفهانی – غزل شماره 113 شب شد که شکوه ها ز دل تنگ برکنیم نالیم آنقدر که جهان را خبر کنیم نشنیده ایم بوی
طبیب اصفهانی – غزل شماره 102 چه خواهد شد اگر سلطان دهد گوشی به فرمانم که عمری شد که من بر درگهش از دادخواهانم ملک
طبیب اصفهانی – غزل شماره 158 رفتند همرهان و تو در فکر منزلی آه این چه غفلت است دریغا که غافلی از دود آه سوختگان
طبیب اصفهانی – غزل شماره 120 نمودی گاه زلف عنبرین گه خال مشگینم ندانستم که بیرون برد از کف دل، کدامینم گلی در گلبنم نشکفت