هشیار را خرام تو سرمست می کند

صائب تبریزی- غزل شماره 4178

هشیار را خرام تو سرمست می کند

این سیل اگر به کوه رسد پست می کند

تا وا کند نسیم سحرگاه غنچه ای

صد عقده باز تاک زبردست می کند

قد ترا به سرو چه نسبت، که آب را

حیرانی خرام تو پا بست می کند

از خط فزود مستی آن چشم پرخمار

بادام را بنفشه سیه مست می کند

صائب من از نظارۀ ساقی شدم خراب

ورنه مرا شراب کجا مست می کند؟