دل مرا نگه گرم یار می سازد

صائب تبریزی- غزل شماره 3804

دل مرا نگه گرم یار می سازد

ستاره سوخته را این شرار می سازد

نوای مرغ سحرخیز حالتی دارد

که غنچه را دل شب زنده دار می سازد

چراغ خلوت یکدیگرند سوختگان

مرا چو لاله دل داغدار می سازد

شکستگان جهانند مومیایی هم

دل مرا شکن زلف یار می سازد

کسی که بر دل درویش می گذارد دست

بنای دولت خود پایدار می سازد

اگر سحاب کند سبز تخم سوخته را

ستاره سوخته را هم بهار می سازد

هزار خانۀ زین بیشتر تهی کرده است

اگرچه دیگری او را سوار می سازد

چها کند به دل صائب آتشین رویی

که آب آینه را بیقرار می سازد