در این بخش رباعیات آذر بیگدلی نوشته شده است.
فهرست اشعار به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
الف :
رباعی شماره 1 : تا دیدمت ای شمع شب افروز، مرا
رباعی شماره 2 : آن مرغ، که ناله همنفس بود او را
رباعی شماره 3 : طوفان، سروسر کرده ی اصحاب وفا
رباعی شماره 4 : امروز چو عارت آید از صحبت ما
رباعی شماره 5 : ای اهل وطن! آرزوی روی شما
رباعی شماره 6 : در صبحدمی که کردمی نافله ها
رباعی شماره 7 : از تو، دل غم کشیده دارد گله ها
رباعی شماره 8 : دور از تو شبی در اثر زاریها
ب :
رباعی شماره 9 : بگداخت تنم ز آتش تب امشب
ت :
رباعی شماره 10 : مرغ دل من، که بود دست آموزت
رباعی شماره 11 : گر جز تو کسی دل مرا برد رواست
رباعی شماره 12 : باد سحری، ز مرغزاری برخاست
رباعی شماره 13 : ای اهل هوس، عشق شماری دگر است
رباعی شماره 14 : ما را شب هجر، سینه سوداخیز است
رباعی شماره 15 : از هجر، مرا هم مژه گوهر پوش است
رباعی شماره 16 : حالم ز غم هجر، چه ناخوش حال است
رباعی شماره 17 : کوی تو، که رشک گلستان ارم است
رباعی شماره 18 : از گل بسته است دسته، کاین روی من است
رباعی شماره 19 : گل بر سر هم ریخته، کاین روی من است
رباعی شماره 20 : امشب که مرا بر آستانت راه است
رباعی شماره 21 : این باغ، سر کوی نگاری بوده است
رباعی شماره 22 : هادی که ازو زمانه را آبادی است
رباعی شماره 23 : ز آن عهد که بستیم به هم ای بت مست
رباعی شماره 24 : تو میروی و نگاه من از پی توست
رباعی شماره 25 : پیکی آورد پوستینی از دوست
رباعی شماره 26 : ای دوست! که از دوستیت با دل خوست
رباعی شماره 27 : خالی، که چو داغ لاله در سینه ی اوست
رباعی شماره 28 : برخاسته این شاخ انار، از گِل کیست؟
رباعی شماره 29 : ساقی! می از آب زندگانی کم نیست
رباعی شماره 30 : از سعی تو، دل بسته ی زنجیر تو نیست
رباعی شماره 31 : چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت
رباعی شماره 32 : حاجی زجاجی که ز دین ساز نداشت
رباعی شماره 33 : آذر که مدام شکوه از خوی تو داشت
رباعی شماره 34 : هر بار که سرگردان ز من یار گذشت
رباعی شماره 35 : چون دید جداییش مرا خواهد کشت
رباعی شماره 36 : چشمم، که نه زآن بزم برون خواهد خفت
رباعی شماره 37 : در جان، از داغ عشق، سوزم بگرفت
رباعی شماره 38 : این دل، سر راهی به نگاری نگرفت
رباعی شماره 39 : امشب، مهی از شهر به هامون میرفت
رباعی شماره 40 : از عشق، سخن به بوالهوس نتوان گفت
رباعی شماره 41 : قاصد که ازو به من خبر هیچ نگفت
رباعی شماره 42 : ای خون دل پیر و جوان خورد دلت
رباعی شماره 43 : ای برده ز مهر تاب، ماه علمت
رباعی شماره 44 : گر از تو نهان، کس آید اندر کویت
د :
رباعی شماره 45 : در عهد کریم خان، شه ملک قباد
رباعی شماره 46 : هجر تو نصیبم ای دل افروز مباد
رباعی شماره 47 : در تن، نفسی جان غمین، بی تو مباد
رباعی شماره 48 : ایزد، همه عمر کامرانیت دهاد
رباعی شماره 49 : شاها بروادت به جهان داد زیاد
رباعی شماره 50 : آن کس که به چرخ، نقش اختر بندد
رباعی شماره 51 : دیدم گلکی به صد دهان میخندد
رباعی شماره 52 : جان رفت و دل از تو باز دردی دارد
رباعی شماره 53 : امشب که ز وصلم به طرب میگذرد
رباعی شماره 54 : در کوی بتان، گاه نفس میگیرد
رباعی شماره 55 : وقت است بهار، باغ و راغ افروزد
رباعی شماره 56 : از خواب سیه روز تو، چون شب خیزد
رباعی شماره 57 : نایی ز نوا فتاده، تا نی برسد
رباعی شماره 58 : چون کار نظر به پاک بینی برسد
رباعی شماره 59 : صهبا، ز زکامش مژه چون پرنم شد
رباعی شماره 60 : ترکی که مرا برده ی خود میداند
رباعی شماره 61 : ای کاسلامت، به کافری ها ماند
رباعی شماره 62 : هاروت، به جزع چشم بندت ماند
رباعی شماره 63 : عقلی که، حذر کنم ز خوی تو نماند
رباعی شماره 64 : گفتی ز کسیت کینه در سینه نماند
رباعی شماره 65 : ای دوست، اسیران تو یک یک رفتند
رباعی شماره 66 : ایشان که قرار سینه ریشان بردند
رباعی شماره 67 : رفت آن کاغیار دشمن بودند
رباعی شماره 68 : در عشق تو، آنان که به هم، هم نفسند
رباعی شماره 69 : خود را گیرم که آشنا با تو کند؟
رباعی شماره 70 : یاران که، ز دلتنگی من، تنگ دلند
رباعی شماره 71 : تو شاه و شهانت ز هواخواهانند
رباعی شماره 72 : دونان، اگرت دو نان به دریوزه دهند
رباعی شماره 73 : از کوزه شکسته ای گرت بوزه دهند
رباعی شماره 74 : غارتگر جان، ز چشم من برد دو رود
رباعی شماره 75 : ای بی خبر از خدا، گر آیی، چه شود؟
رباعی شماره 76 : وقت است که گل قدم سوی باغ نهد
رباعی شماره 77 : از کوی تو چون باد صبا میآید
رباعی شماره 78 : پیکی که ز کوی یار ما میآید
رباعی شماره 79 : ای فوج طبیب را به دوزخ قائد
رباعی شماره 80 : زآن کوی، جواب نامه ی ما ناید
رباعی شماره 81 : برف آمده و بیخته کافور به بید
رباعی شماره 82 : تا در غم جانان، به لبلم جان نرسید
رباعی شماره 83 : دردی که به پای جبههسای تو رسید
رباعی شماره 84 : سلخ شعبان، می ام بدریوزه رسید
ر :
رباعی شماره 85 : با گل میگفت بلبلی زار و نزار
رباعی شماره 86 : میخانه، ز کارگاه مانی خوشتر
رباعی شماره 87 : پیمانه ی ما پر از شراب اولیتر
رباعی شماره 88 : ای رفته سوی خلد، ز دامان پدر
رباعی شماره 89 : ز آزردن جان خسته جانی بگذر
رباعی شماره 90 : امشب دارم به جان ز تن سوز دگر
رباعی شماره 91 : این پرده که نقش چین خجل کرده نگر
رباعی شماره 92 : آذر! دو جهان به درگهش بنده نگر
رباعی شماره 93 : آذر! آن شوخ را در اندیشه نگر
رباعی شماره 94 : چل سال، به راه عاشقی کردم سیر
رباعی شماره 95 : ای جود تو از ابر برآورده نفیر
رباعی شماره 96 : زآن در چو روم، عاشق زاری کم گیر
رباعی شماره 97 : از غالیه خاک این چمن بیخته گیر
ز :
رباعی شماره 98 : شب بی تو چو باشم، سحرم ناید باز
رباعی شماره 99 : هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز
رباعی شماره 100 : در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز
رباعی شماره 101 : جویم هر روز شب، که کاهد این سوز
رباعی شماره 102 : تا کی شب و روز و روز، شب از سر سوز
رباعی شماره 103 : شبها دارم از آن مه مهر فروز
رباعی شماره 104 : امشب ز مه رخت شبم مهر افروز
رباعی شماره 105 : یاری که بود دردم ازو، درمان نیز
س :
رباعی شماره 106 : تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس
رباعی شماره 107 : خسرو، کآراست ملک چون روی عروس
رباعی شماره 108 : جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس
رباعی شماره 109 : یا رب مپسند کعبه گردد ناووس
ش :
رباعی شماره 110 : یاری کامروز نقد دل باختمش
رباعی شماره 111 : یار آمد و جان به رایگان میدهمش
رباعی شماره 112 : خوش آنکه ز وصل تو شبی بالم خوش
رباعی شماره 113 : امشب مهم آمد، نه چنان فاش که دوش
ط :
رباعی شماره 114 : نقشی ز خطا نبسته کلک تو ز خط
غ :
رباعی شماره 115 : بوی گل خود میشنوم از گل باغ
ف :
رباعی شماره 116 : شد ماه سخن نهفته آذر ز کلف
ق :
رباعی شماره 117 : روز وصلت، شد آتش افروز فراق
رباعی شماره 118 : گفتم: گویم درد غم اندوز فراق
رباعی شماره 119 : شادیم، مدام از غم دلکش عشق
گ :
رباعی شماره 120 : ای بسته در صلح و گشاده در جنگ
ل :
رباعی شماره 121 : ای خواجه، چه میگریزی از من مه و سال؟
رباعی شماره 122 : آن چارده ساله ماه، کز غنج و دلال
رباعی شماره 123 : ای شوخ! فراق تو کشیدن مشکل
رباعی شماره 124 : عید است، مگردان صنما روی ز گل
م :
رباعی شماره 125 : زآن شب که رخت دیده، گلت چیدستم
رباعی شماره 126 : بس شب به لب آه سینه سوز آوردم
رباعی شماره 127 : دلدار ز جور کام مشکل دهدم
رباعی شماره 128 : در گلشن روزگار میگردیدم
رباعی شماره 129 : گر در باغم، ز باغبان ناز کشم
رباعی شماره 130 : ای محرم خلوت و مه انجمنم
رباعی شماره 131 : در کوی تو، دلباخته ها می بینم
رباعی شماره 132 : چون رخت ازین سرای شش گوشه بریم
رباعی شماره 133 : چون گشت به خیر عاقبت کار نعیم
رباعی شماره 134 : وقت است ز باغ نکهت گل شنویم
ن :
رباعی شماره 135 : چون صدر جهان ازین جهان شاد چنان
رباعی شماره 136 : چند ای ظالم! بهر فریب دگران
رباعی شماره 137 : آن دوست که دشمن است با دوست همان
رباعی شماره 138 : جمشیدی و جام تو شکستن نتوان
رباعی شماره 139 : ای در هوس روی تو، روشن رایان
رباعی شماره 140 : ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن
رباعی شماره 141 : خوش آنکه به گوش تو رسد یا رب من
رباعی شماره 142 : ای آنکه سر کوی تو شد منزل من
رباعی شماره 143 : ای سوخته از هزار فرسخ دل من
رباعی شماره 144 : دل خواست ز خلق و خون شد از غم دل من
رباعی شماره 145 : آن کس که به راز عشق شد محرم من
رباعی شماره 146 : دی دست نگارین بت سیمین تن من
رباعی شماره 147 : این طاس مصفی که بود آینه گون
رباعی شماره 148 : آه از حسنین، کز جهان شیون و شین
رباعی شماره 149 : در دل آهم شعله فروز است ببین
رباعی شماره 150 : بشکافته دوست بر تنم پوست ببین
رباعی شماره 151 : آن زلف، که صید مرغ دل کرده ز چین
رباعی شماره 152 : شاها! تا کی پیاده ماند فرزین؟
رباعی شماره 153 : شد زلزله ای، که نیست شد هست زمین
و :
رباعی شماره 154 : یا رب! یکی از عباد زورآور تو
رباعی شماره 155 : ای من ز جفا جسته جدایی از تو
رباعی شماره 156 : از کین چه کند تا بدل ما دل تو؟
رباعی شماره 157 : گفتم به دلی نکرده یاری دل تو
رباعی شماره 158 : جز در دل من گذر ندارد غم تو
رباعی شماره 159 : صحبت چه شود گرم میان من و تو
رباعی شماره 160 : گفتم: یار است پای من در گل از او
ه :
رباعی شماره 161 : سویم بفرست گاه پیغامی و گاه
رباعی شماره 162 : جار جنبم گر ندهد جاریه به
رباعی شماره 163 : ای کشته ی امروز تو، فردا زنده
رباعی شماره 164 : ای باخته نرد دلبری با زهره
رباعی شماره 165 : نه روی گله دارم و نه رای گله
رباعی شماره 166 : امروز چو گُل شکفته باشیم همه
رباعی شماره 167 : آن شوخ کزو دور شبی خفتم، نه
ی :
رباعی شماره 168 : عید است چه مانده ای صباحی بسرای؟
رباعی شماره 169 : لرزان من و خواجه دوش از سردی دی
رباعی شماره 170 : از دور فلک که باخت لعب عجبی
رباعی شماره 171 : قاصد! دلم از حرف وفا خوش کردی
رباعی شماره 172 : گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟
رباعی شماره 173 : دوشم دل برد، شاهد بازاری
رباعی شماره 174 : رویی که کله ز مه رباید داری
رباعی شماره 175 : دارم ز فراق ماه مهر افروزی
رباعی شماره 176 : من مفلسم و تو کیمیا ای ساقی
رباعی شماره 177 : وقت است ز هر سو شکفد روی گلی
رباعی شماره 178 : ز آن پیش که، شمع مهرش افروختمی
رباعی شماره 179 : خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی
رباعی شماره 180 : آذر! که چو من مانده جدا از وطنی
رباعی شماره 181 : من بی تو دریده هر نفس پیرهنی
رباعی شماره 182 : فردا چو به نامه ی سیاهم بینی
رباعی شماره 183 : با کس سخنان ناپسندیده مگوی
رباعی شماره 184 : در کوچه ی عشق، پای در گل ننهی
رباعی شماره 185 : هنگامه ی ناز، تا به کی ساز دهی؟
پایان اشعار این بخش
