Prevنوشته قبلیکاف را بستان و در زا ضرب کن نوشته بعدیمعیّن با تو گفتم گر بدانیNext شست در هنگامه میباید فکند خواجوی کرمانی – معمیات شماره 25 شست در هنگامه میباید فکند تا که افتد ماهئی ناگه به بند نویسندگان : امین پیرانی - حامد پیری نوشته های مرتبط آنک افتاد چو ماهی دل من در دامش ادامه نوشته » نام سرو لاله رخ دانی که چیست ادامه نوشته » چو سر برزد از برج شیر آفتاب ادامه نوشته » کسی که زر به کسان داد و دستگیری کرد ادامه نوشته » پس نام پیمبری به دست آر ادامه نوشته » دندان عسس ز زیر و بالا بشکن ادامه نوشته »