نظری کن اگرت خاطر دوریشان است

خواجوی کرمانی – غزل شماره 95

نظری کن اگرت خاطر دوریشان است

که جمال تو ز حسن نظر ایشان است

روی ازین بنده ی بیچاره ی درویش متاب

زانک سلطان جهان بنده ی درویشان است

پند خویشان نکنم گوش که بی خویشتنم

آشنایان غمت را چه غم از خویشان است

بده آن باده ی نوشین که ندارم سر خویش

کانک از خویش کند بی خبرم، خویش آن است

حاصل از عمر به جز وصل نکورویان نیست

لیکن اندیشه ز تشویش بداندیشان است

نکنم ترکش اگر زانک به تیرم بزند

خنک آن صید که قربان جفاکیشان است

مرهمی بر دل خواجو که نهد زانک طبیب

فارغ از درد دل خسته ی دل ریشان است

 

نویسندگان :
نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

نوشته های مرتبط
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها