خواجوی کرمانی – غزل شماره 928

یا من الیک میلی قف ساعة قبیلی

بالدّمع بل ذیلی هذا نصیب لیلی

هر شب که باده نوشم وز تاب سینه جوشم

تا صبحدم خروشم هذا نصیب لیلی

از اشک دل گدازم پیدا شدست رازم

لیکن چه چاره سازم هذا نصیب لیلی

از بند باز کن خو، وز دوست کام دل جو

زلفش بگیر و میگو هذا نصیب لیلی

هر شب به جست و جویش گردم به گرد کویش

گریم در آرزویش هدا نصیب لیلی

بلبل ز شاخساران یا ناله ی هزاران

گوید به نوبهاران هذا نصیب لیلی

تا روز از دل و جان چون بلبل سحر خوان

گویم دعای سلطان هذا نصیب لیلی

خواجو مگر فسانه درکش می شبانه

بر گوی این ترانه هذا نصیب لیلی