دلا تا طلعت سلمی نیابی

خواجوی کرمانی – غزل شماره 890

دلا تا طلعت سلمی نیابی

به دنیی روضه ی عقبی نیابی

ز هستی رونق مستی نبینی

ز توبه لذت تقوی نیابی

درین بتخانه تا صورت پرستی

نشان از عالم معنی نیابی

چو مجنون تا درین حی زنده باشی

طناب خیمه ی لیلی نیابی

عصا تا در کفت ثعبان نگردد

ز چوبی معجزه موسی نیابی

نشان دوست از دشمن چه پرسی

که از خر منطق عیسی نیابی

اگر ملک سلیمان در نبازی

چو سلمان طلعت سلمی نیابی

غلام عشق شو کز مفتی دل

ورای عاشقی فتوی نیابی

چو طفلان گر به نقشی بازمانی

به غیر از صورت مانی نیابی

برو خواجو که از سلطان عشقش

برون از آب چشم اجری نیابی

اگر شعری ز شعری بگذرانی

به شعری رفعت شعری نیابی