خواجوی کرمانی – غزل شماره 879
چون نداری جان معنی معنی جان را چه دانی
چون ندیدی کان گوهر گوهر کان را چه دانی
هر که او گوهر شناسد قیمت جوهر شناسد
گوهر کان را ندیده جوهر جان را چه دانی
تا تو را شوری نباشد لذّت شیرین چه یابی
تا تو را دردی نباشد قدر درمان را چه دانی
چون سر میدان نداری پای در یکران چه آری
چون رخ مردان ندیدی مرد میدان را چه دانی
خدمت دربان نکرده رفعت سلطان چه جویی
طاق ایوان را ندیده اوج کیوان را چه دانی
چون تو سرگردان نگشتی منکر گوی از چه گردی
چون تو در میدان نبودی حال چوگان را چه دانی
گر نه چون پروانه سوزی شمع را روشن چه بینی
ورنه زین پیمانه نوشی شرط و پیمان را چه دانی
صبر ایوبی نکرده درد را درمان چه خواهی
حزن یعقوبی ندیده بیت احزان را چه دانی
چون دم عیسی ندیدی گفته ی خواجو چه خوانی
چون ید بیضا ندیدی پور عمران را چه دانی