ز باد نکهت زلف دو تات می جوییم

خواجوی کرمانی – غزل شماره 672

ز باد نکهت زلف دو تات می جوییم

ز باده ذوق لب جان فزات می جوییم

نسیم گلشن فردوس و آب چشمه ی خضر

به خاک پات که از خاک پات می جوییم

به جست و جوی تو عمری که نگذرد بادست

گمان مبر که ز باد هوات می جوییم

جفا مجوی و میازار بیش ازین ما را

بدین صفت که به زاری وفات می جوییم

اگر تو پیل برانی و اسب در تازی

چگونه رخ ننهیمت چو مات می جوییم

خطا بود که نجویی مراد خاطر ما

چرا که ما نه ز راه خطات می جوییم

علاج درد مرا گفتمش خطی بنویس

جواب داد که خواجو دوات می جوییم