لعل شیرین تو وصفش بر شکر باید نوشت

خواجوی کرمانی – غزل شماره 208

لعل شیرین تو وصفش بر شکر باید نوشت

مهر رخسار تو شرحش بر قمر باید نوشت

ماجرای اشکم از روی تناسب یک به یک

مردم دریا نشین را بر گهر باید نوشت

هر چه در باب در میخانه چشمم نظم داد

گو مغان بر دیر بنویسند اگر باید نوشت

ای که وصف روی زردم در قلم می آوری

سیم اگر بی وجه می باشد به زر باید نوشت

خونبهای جان شیرین من شوریده حال

بر لب یاقوت آن شیرین پسر باید نوشت

از میانش چون سر مویی ندیدم در وجود

هیچ اگر خواهی نوشتن مختصر باید نوشت

هر که گردد کشته ی تیغ فراق این داستان

بر سر خاکش به خوناب جگر باید نوشت

وآنچ فرهاد از فراق طلعت شیرین کشید

تا به روز حشر بر کوه و کمر باید نوشت

شرح خمریّات خواجو جز در دُردی فرش

تا نپنداری که بر جای دگر باید نوشت