خواجوی کرمانی – رباعی شماره 379
آن لحظه که سرمست من بی سر و پای
زان پرده سرا برون شدم پرده سرای
گفتم که ز پایه پای بر چرخ نهم
پایم بشد از جا و بماندم بر جای
آن لحظه که سرمست من بی سر و پای
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط