خواجوی کرمانی – رباعی شماره 32
چون چنگ سر زلف توام در چنگ است
هر لحظه دلم را به لبت آهنگ است
شد پسته ی تنگ تو دلم را روزی
یا رب که دل خسته چه روزی تنگ است
چون چنگ سر زلف توام در چنگ است
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط