اشعار آزیتا آریایی تبار

شعر نخست : 

روزی تمام زن‌های درونم جان خواهند داد
جایی در میان همین شعر
زنی از اشتیاقِ آغوش‌ات
زنی از بیماریِ لب‌ات
زنی میان ویرانه‌ی خاطرات‌اش
و‌ زنی روی ملافه‌ی تخت
خواهد مرد

فردا
تیتر روزنامه‌ها می‌شود:
تمامیِ زنانِ درون یک زنی
به علت فراق، مرده‌اند… .


شعر دوم : 

به صورتِ جنگ خیره می‌شوم
جنگ‌جویان وارد شهر می‌شوند
پدرم دست فروش بود
مادرم پرنده ی صلح را روی دیوار نقاشی می‌کرد
اندکی که گذشت
فواره‌ی خون پدرم
نقاشی را رنگ آمیزی کرد
من سمت دره‌ها دویدم و ایستادم
نابه‌هنگام لاله‌ای شدم
که به وعده‌ی آزادی شکفت… .

 


شعر سوم : 

به آخرین سطر شعر می‌ایستم
فکر‌هایم همه توست
اشعار زنان جهان شباهت‌های تو را دارد
سطرها را باخط آبی نشانه میگیرم
آبی ،آبیِ آبی
به دریا می‌رسم و ميان سطرها غرق می‌شوم
پیراهنت آخرین ناخدایی بود
که نجاتم  می‌داد… .


واژگان کلیدی : اشعار نمونه شعر شاعر شعرهای شعری از یک شعر از آزيتا آريايي تبار.

نویسندگان :
نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

نوشته های مرتبط
اشتراک در
اطلاع از
guest
3 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
بهمن
میهمان
بهمن
دی 6, 1402 8:58 ب.ظ

سپاس – شعر دوم زیباتر از بقیه بود

داکتر محمد صمیم کریمی
میهمان
داکتر محمد صمیم کریمی
دی 7, 1402 4:30 ب.ظ

ای ماشاءالله بانو آریایی تبار، در قَلَم و عَلَم و حَلَم تان برکت.
زبان مان را خنک کردی با نوشته هایتان.

پریسا
میهمان
پریسا
فروردین 21, 1403 8:39 ب.ظ

بسیار زیبا