سعدی-گلستان-باب سوم در فضیلت قناعت
حکایت ۱۵
اعرابی را دیدم در حلقه ی جوهریان بصره که حکایت همی‌کرد که : وقتی در بیابانی راه گم کرده بودم و از زاد معنی چیزی با من نمانده و دل بر هلاک نهاده که همی ناگاه کیسه‌ای یافتم پر مروارید . هرگز آن ذوق و شادی فراموش نکنم که پنداشتم گندم بریان است ، باز آن تلخی و نومیدی که معلوم کردم که مروارید است
در بیابان خشک و ریگ روان
تشنه را در دهان چه دُر چه صدف
مرد بی توشه کاوفتاد از پای
بر کمربند او چه زر چه خزف
امین پیرانی - حامد پیری
سعدی-گلستان-باب سوم در فضیلت قناعت حکایت ۱۶ یکی از عرب در بیابانی از غایت تشنگی می‌گفت یا لیتَ قبلَ مَنیِتی یوماً اَفوزُ بمُنیتی نهراً
سعدی-گلستان-باب سوم در فضیلت قناعت حکایت ۱۷ همچنین در قاع بسیط ، مسافری گم شده بود و قوت و قوّتش به آخر آمده و
سعدی-گلستان-باب سوم در فضیلت قناعت حکایت ۱۰ یکی از علما خورنده ی بسیار داشت و کفاف اندک . یکی را از بزرگان که در
سعدی-گلستان-باب سوم در فضیلت قناعت حکایت ۱ خواهنده ی مغربی در صف بزّازان حلب می گفت : ای خداوندان نعمت ، اگر شما را