در این بخش قطعات و قصاید کوتاه سنایی نوشته شده است
فهرست اشعار به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره 1 : ذات رومی محرم آمد پاک دل کرباس را
شعر شماره 2 : خیز ای دل زین برافگن مرکب تحویل را
شعر شماره 3 : نبودی دین اگر اقبال مرد مصطفایی را
شعر شماره 4 : ای که اطفال به گهواره درون از ستمت
شعر شماره 5 : روزگار ای بزرگ چاکر توست
شعر شماره 6 : تلخ کرد از حدیث خویش طبیب
شعر شماره 7 : چند گویی که بیا تا بر وزانت برم
شعر شماره 8 : ای برآراسته از لطف و سخا معدن خویش
شعر شماره 9 : گفتی به پیش خواجه که این غزنوی غرست
شعر شماره 10 : تا نهان گشت آفتاب خواجگان در زیر خاک
شعر شماره 11 : مال هست از درون دل چون مار
شعر شماره 12 : ای که چون اندر بنان آری قصب هنگام نظم
شعر شماره 13 : ای که هفت اقلیم و چار ارکان عالم را به علم
شعر شماره 14 : گر تیر فلک داد کلاهی به معزی
شعر شماره 15 : گنده پیریست تیره روی جهان
شعر شماره 16 : قدر مردم سفر پدید آرد
شعر شماره 17 : عرش مقاما زر کن کعبه ی جاهت
شعر شماره 18 : آن تو کوری نه جهان تاریک ست
شعر شماره 19 : پیش ازین گفتم سه بوسش را همی
شعر شماره 20 : دیگ خواجه ز گوشت دوشیزه ست
شعر شماره 21 : خواجه منصور بپژمرد ز مرگ
شعر شماره 22 : ای جود تو ز لذت بخشش سوال جوی
شعر شماره 23 : به مادرم گفتم ای بد مهر مادر
شعر شماره 24 : هر جا که روضه ایست وردیست
شعر شماره 25 : به همه وقت دلیری نکنند
شعر شماره 26 : ضربت گردون دون آزادگان را خسته کرد
شعر شماره 27 : جان من خیز و جام باده بیار
شعر شماره 28 : برخیز و برافروز هلا قبله ی زردشت
شعر شماره 29 : پسر هند اگر چه خال منست
شعر شماره 30 : ای ماه صیام ار چه مرا خود خطری نیست
شعر شماره 31 : زین پسم با دیو مردم پیکر و پیکار نیست
شعر شماره 32 : ای سنایی خواجگی با عشق جانان شرط نیست
شعر شماره 33 : هر که در خطه ی مسلمانیست
شعر شماره 34 : آمد آن حور و دست من بست
شعر شماره 35 : آمد آن رگ زن مسیح پرست
شعر شماره 36 : مرحبا بحری که آبش لذت از کوثر گرفت
شعر شماره 37 : ای همه جانها ز تو پاینده جان چون خوانمت
شعر شماره 38 : ای شده پیر و عاجز و فرتوت
شعر شماره 39 : از بس غر و غر زن که به بلخند ادیبانش
شعر شماره 40 : ای دل نیک مذهب و منهاج
شعر شماره 41 : گفتی که بترسد ز همه خلق سنایی
شعر شماره 42 : تا چند معزای معزی که خدایش
شعر شماره 43 : بی طمع باش اگر همی خواهی
شعر شماره 44 : یک نیمه عمر خویش به بیهودگی به باد
شعر شماره 45 : گر چه شمشیر حیدر کرار
شعر شماره 46 : من نگویم که قاسم الارزاق
شعر شماره 47 : مرا به غزنین بسیار دوستان بودند
شعر شماره 48 : خواجه در رغم من ار گفت که چون بی خردان
شعر شماره 49 : چه ممسکی که ز جود تو قطره ای نچکد
شعر شماره 50 : سرشگی کز غم معشوق بارم
شعر شماره 51 : ای که از بهر خدمت در تو
شعر شماره 52 : ای خواجه اگر قامت اقبال تو امروز
شعر شماره 53 : چون ز بد گوی من سخن شنوی
شعر شماره 54 : روح مجرد شد خواجه زکی
شعر شماره 55 : صدر اسلام زنده گشت و نمرد
شعر شماره 56 : به گرمای تموز از سرد سوزش
شعر شماره 57 : ای عمیدی که باز غزنین را
شعر شماره 58 : شکر ایزد را که تا من بوده ام
شعر شماره 59 : آنچه دی کرد به من آن پسر سر گرغر
شعر شماره 60 : آنکه تدبیر ظفر گستر او گر خواهد
شعر شماره 61 : با سنایی سره بود او چو یکی دانگ نداشت
شعر شماره 62 : سرخ گویی همیشه غر باشد
شعر شماره 63 : هیچ کس نیست کز برای سه دال
شعر شماره 64 : از جواب و سوال ما دانی
شعر شماره 65 : چرا نه مردم دانا چنان زید که به غم
شعر شماره 66 : خواجگانی که اندرین حضرت
شعر شماره 67 : دل منه با زنان از آنکه زنان
شعر شماره 68 : خادمان را ز بهر آن بخرند
شعر شماره 69 : منشین با بدان که صحبت بد
شعر شماره 70 : دوستی گفت صبر کن زیراک
شعر شماره 71 : ای سنایی کسی به جد و به جهد
شعر شماره 72 : با دلی رفته ای به استسقا
شعر شماره 73 : آخر این آمدنم نزد تو تا چند بود
شعر شماره 74 : معجزی خود ز معجز ادبار
شعر شماره 75 : چون خاک باش در همه احوال بردبار
شعر شماره 76 : دور عالم جز به آخر نامدست از بهر آنک
شعر شماره 77 : چون تو شدی پیر بلندی مجوی
شعر شماره 78 : زهی سزای محامد محمد بن خطیب
شعر شماره 79 : ای صدر اجل قوام دولت
شعر شماره 80 : اگر معمار جاه او نباشد
شعر شماره 81 : عزیز عمر چنان مگذران که آخر کار
شعر شماره 82 : با بقای پدر پسر ناید
شعر شماره 83 : مبر تو رنج که روزی به رنج نفزاید
شعر شماره 84 : ز راه رفتن و آسودنم چه سود و زیان
شعر شماره 85 : داستان پسر هند مگر نشنیدی
شعر شماره 86 : اگر رای رحمت شود با دلم
شعر شماره 87 : چون شکرم در آب دو چشم و دلم فلک
شعر شماره 88 : کسی کز کار قلاشی برو بعضی عیان گردد
شعر شماره 89 : نمی داند مگر آنکس مراد از کشف حال آید
شعر شماره 90 : اول خلل ای خواجه تو را در امل آید
شعر شماره 91 : ای بس که نباشی تو و ای بس که درین چرخ
شعر شماره 92 : کسی را که سر حقیقت عیان شد
شعر شماره 93 : عاشق دیندار باید تا که درد دین کشد
شعر شماره 94 : گر سنایی دم زند آتش درین عالم زند
شعر شماره 95 : ای برادر زکی بمرد و بشد
شعر شماره 96 : ای دریغا که روز برنایی
شعر شماره 97 : این جهان بر مثال مرداریست
شعر شماره 98 : ز جمله نعمت دنیا چو تندرستی نیست
شعر شماره 99 : مردمان یک چند از تقوا و دین راندند کار
شعر شماره 100 : در شهر مرد نیست ز من نابکارتر
شعر شماره 101 : زن مخواه و ترک زن کن کاندرین ایام بار
شعر شماره 102 : ای به نزد عاشقان از شاهدی
شعر شماره 103 : هیچ نیکو نبود هرگز بد
شعر شماره 104 : لب روح الله ست یا دم صور
شعر شماره 105 : اگر چون زر نخواهی روی عاشق
شعر شماره 106 : ای سنایی به گرد حران گرد
شعر شماره 107 : هر که زین پیش بود امیر سخن
شعر شماره 108 : اگر ریش خواجه ببرند پاک
شعر شماره 109 : ای خداوند قایم قدوس
شعر شماره 110 : چو خواهم کرد زرق و هزل و ریواس
شعر شماره 111 : ای مرد سفر در طلب زاد سفر باش
شعر شماره 112 : گوهر روح بود خواجه وزیر
شعر شماره 113 : گر مقصر شدم به خدمت تو
شعر شماره 114 : ز تو ای چرخ نیلی رنگ دارم
شعر شماره 115 : ثنا گفتیم ما مر خواجه ای را
شعر شماره 116 : ای آنکه تو را در تو تویی نیست تصرف
شعر شماره 117 : بجهم از بد ایام چنانک
شعر شماره 118 : جان خیاطی ز عشق تو در آتش نیستی
شعر شماره 119 : طلوع مهر سعادت به ساحت اقبال
شعر شماره 120 : تو مرا از نسب و جان و خرد خویش منی
شعر شماره 121 : هر چند در میان دو گویم زمین و چرخ
شعر شماره 122 : آن حور روح فش را بر عقل جلوه کردم
شعر شماره 123 : زشت همی گویی هر ساعتم
شعر شماره 124 : چو بر قناعت ازین گونه دسترس دارم
شعر شماره 125 : ای یوسف نامی که همیشه چو زلیخا
شعر شماره 126 : عمر دو نیمه ست و ازین بیش نیست
شعر شماره 127 : چند روزی درین جهان بودم
شعر شماره 128 : از زهر به مغزم رسید بویی
شعر شماره 129 : خواجه بفزود ولیکن به درم
شعر شماره 130 : چون من بره سخن درون آیم
شعر شماره 131 : گاهی ز دل بود گله گاهی ز دیده ام
شعر شماره 132 : از خلد برین یاد کنم روی تو بینم
شعر شماره 133 : دی بدان رسته ی صرافان من بر در تیم
شعر شماره 134 : ای محمد نام و احمد خلق و محمودی شیم
شعر شماره 135 : ما فرش بزرگی به جهان باز کشیدیم
شعر شماره 136 : گر تو به دو گانه ای ز ما پیشی
شعر شماره 137 : ای علایی ببین و نیک ببین
شعر شماره 138 : گفت حکیمی که مفرح بود
شعر شماره 139 : چند گویی که زحمتت کردم
شعر شماره 140 : منم آن مفلسی که کیسه ی من
شعر شماره 141 : ای به عین حقیقت اندر عین
شعر شماره 142 : چنگری ای پارسا در عاشق مسکین به کین
شعر شماره 143 : در طریق دین قدم پیوسته بوذروار زن
شعر شماره 144 : پای بلقاسم ز پای بلحکم بشناس نیک
شعر شماره 145 : زهره ی مردان نداری خدمت سلطان مکن
شعر شماره 146 : ای برادر خویش را زین جمع خودبینان مکن
شعر شماره 147 : دعوی دین می کنی با نفس دمسازی مکن
شعر شماره 148 : یک روز بپرسید منوچهر ز سالار
شعر شماره 149 : روزگاریست که کان گهرند
شعر شماره 150 : خواهد که شاعران جهان بی صله همی
شعر شماره 151 : چو شعر حکیمانه گفتم ترا
شعر شماره 152 : هر که چون کاغذ و قلم باشد
شعر شماره 153 : ای بلبل بوستان دانش
شعر شماره 154 : ای جمال معاشران چونست
شعر شماره 155 : خواجه سلام علیک کو لب چون نوش او
شعر شماره 156 : خواجه غلط کرده است در چه؟ در ابروی او
شعر شماره 157 : رفت قاضی بلمعالی ای سنایی آه کو
شعر شماره 158 : ایا کشیخان بد اصل ای سه بوسش
شعر شماره 159 : با تو باشم از تو نندیشم که با فضلی و عدل
شعر شماره 160 : در چشمت ای رفیقک ای خام قلتبان
شعر شماره 161 : ای چو ماهی نشسته در خرگاه
شعر شماره 162 : اعتقاد محمد بهروز
شعر شماره 163 : گفتم بنالم از تو به یاران و دوستان
شعر شماره 164 : ای فلک شمس شرف جاه تو
شعر شماره 165 : بخور من بود دود درمنه
شعر شماره 166 : ای تیر غم و رنج بسی خورده و برده
شعر شماره 167 : ای زده بر فلک سراپرده
شعر شماره 168 : این چه قرنست اینکه در خوابند بیداران همه
شعر شماره 169 : شغل سرهنگان دین از مرد متواری مجوی
شعر شماره 170 : تا کی اندر راه دین با نفس دمسازی کنی
شعر شماره 171 : علم و عمل خواجه سماعیل شنیزی
شعر شماره 172 : ای در دل ما چو جان گرامی
شعر شماره 173 : اگر پای تو از خط خطا گامی بعیدستی
شعر شماره 174 : پسری دیدم پوشیده قبای
شعر شماره 175 : به هفت کشور تا شکر پنج و ده گویم
شعر شماره 176 : سخا و سخن جان محض ست ایرا
شعر شماره 177 : نکند دانا مستی نخورد عاقل می
شعر شماره 178 : کسی را کو نسب پاکیزه باشد
شعر شماره 179 : شربهای جهان همه خوردیم
شعر شماره 180 : شد دیده ی من سپید از وعدت
شعر شماره 181 : ای لاف زنی که هر کجا هستی
شعر شماره 182 : بره ی بریان هر جا که بود چاکر توست
شعر شماره 183 : چون به ملک اندر برآرد گردی از مردان مرد
شعر شماره 184 : معجز معجزی پدید آمد
شعر شماره 185 : شد باز گهر طبع گهرزای معزی
شعر شماره 186 : سخن را به خواب اندرون دوش گفتم
شعر شماره 187 : ای سه بوسش به آدمی ناژی
شعر شماره 188 : به شعر اندرت مردم خواندم ای خر
شعر شماره 189 : روی من شد چو زر و دیده چو سیم
شعر شماره 190 : زشتم خواندی و راست گفتی
شعر شماره 191 : خسرو از مازندران آید همی
شعر شماره 192 : مرا شهابی گر هجو کرد صد خروار
شعر شماره 193 : خواندم حکایتی ز کتابی که جمع کرد
شعر شماره 194 : ای کاشکی ز مادر گیتی نزادمی
شعر شماره 195 : خود درشتی گر ببیند کور چشم و کور دل
شعر شماره 196 : احوال خود چه عرض کنم هر زمان همی
شعر شماره 197 : گوگرد سرخ خواست ز من سبز من پریر
شعر شماره 198 : تابوت مرا باز کن ای خواجه زمانی
شعر شماره 199 : هم اکنون از هم اکنون داد بستان
شعر شماره 200 : چونت نپرسم بگویی اینت کراهت
شعر شماره 201 : اگر بد گمان گشتی ای دوست بر من
شعر شماره 202 : حاجت صد هزار … قوی
شعر شماره 203 : آدمی را دو بلا کرد رهی
شعر شماره 204 : به خدای ار گل بهار بوی
شعر شماره 205 : ای سنایی به گرد شرک مپوی
شعر شماره 206 : ای روی زردفام تو بر گردن نزار
شعر شماره 207 : ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
پایان اشعار این بخش