در این بخش قطعات و قصاید کوتاه سنایی نوشته شده است
فهرست اشعار به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره ۱ : ذات رومی محرم آمد پاک دل کرباس را
شعر شماره ۲ : خیز ای دل زین برافگن مرکب تحویل را
شعر شماره ۳ : نبودی دین اگر اقبال مرد مصطفایی را
شعر شماره ۴ : ای که اطفال به گهواره درون از ستمت
شعر شماره ۵ : روزگار ای بزرگ چاکر توست
شعر شماره ۶ : تلخ کرد از حدیث خویش طبیب
شعر شماره ۷ : چند گویی که بیا تا بر وزانت برم
شعر شماره ۸ : ای برآراسته از لطف و سخا معدن خویش
شعر شماره ۹ : گفتی به پیش خواجه که این غزنوی غرست
شعر شماره ۱۰ : تا نهان گشت آفتاب خواجگان در زیر خاک
شعر شماره ۱۱ : مال هست از درون دل چون مار
شعر شماره ۱۲ : ای که چون اندر بنان آری قصب هنگام نظم
شعر شماره ۱۳ : ای که هفت اقلیم و چار ارکان عالم را به علم
شعر شماره ۱۴ : گر تیر فلک داد کلاهی به معزی
شعر شماره ۱۵ : گنده پیریست تیره روی جهان
شعر شماره ۱۶ : قدر مردم سفر پدید آرد
شعر شماره ۱۷ : عرش مقاما زر کن کعبه ی جاهت
شعر شماره ۱۸ : آن تو کوری نه جهان تاریک ست
شعر شماره ۱۹ : پیش ازین گفتم سه بوسش را همی
شعر شماره ۲۰ : دیگ خواجه ز گوشت دوشیزه ست
شعر شماره ۲۱ : خواجه منصور بپژمرد ز مرگ
شعر شماره ۲۲ : ای جود تو ز لذت بخشش سوال جوی
شعر شماره ۲۳ : به مادرم گفتم ای بد مهر مادر
شعر شماره ۲۴ : هر جا که روضه ایست وردیست
شعر شماره ۲۵ : به همه وقت دلیری نکنند
شعر شماره ۲۶ : ضربت گردون دون آزادگان را خسته کرد
شعر شماره ۲۷ : جان من خیز و جام باده بیار
شعر شماره ۲۸ : برخیز و برافروز هلا قبله ی زردشت
شعر شماره ۲۹ : پسر هند اگر چه خال منست
شعر شماره ۳۰ : ای ماه صیام ار چه مرا خود خطری نیست
شعر شماره ۳۱ : زین پسم با دیو مردم پیکر و پیکار نیست
شعر شماره ۳۲ : ای سنایی خواجگی با عشق جانان شرط نیست
شعر شماره ۳۳ : هر که در خطه ی مسلمانیست
شعر شماره ۳۴ : آمد آن حور و دست من بست
شعر شماره ۳۵ : آمد آن رگ زن مسیح پرست
شعر شماره ۳۶ : مرحبا بحری که آبش لذت از کوثر گرفت
شعر شماره ۳۷ : ای همه جانها ز تو پاینده جان چون خوانمت
شعر شماره ۳۸ : ای شده پیر و عاجز و فرتوت
شعر شماره ۳۹ : از بس غر و غر زن که به بلخند ادیبانش
شعر شماره ۴۰ : ای دل نیک مذهب و منهاج
شعر شماره ۴۱ : گفتی که بترسد ز همه خلق سنایی
شعر شماره ۴۲ : تا چند معزای معزی که خدایش
شعر شماره ۴۳ : بی طمع باش اگر همی خواهی
شعر شماره ۴۴ : یک نیمه عمر خویش به بیهودگی به باد
شعر شماره ۴۵ : گر چه شمشیر حیدر کرار
شعر شماره ۴۶ : من نگویم که قاسم الارزاق
شعر شماره ۴۷ : مرا به غزنین بسیار دوستان بودند
شعر شماره ۴۸ : خواجه در رغم من ار گفت که چون بی خردان
شعر شماره ۴۹ : چه ممسکی که ز جود تو قطره ای نچکد
شعر شماره ۵۰ : سرشگی کز غم معشوق بارم
شعر شماره ۵۱ : ای که از بهر خدمت در تو
شعر شماره ۵۲ : ای خواجه اگر قامت اقبال تو امروز
شعر شماره ۵۳ : چون ز بد گوی من سخن شنوی
شعر شماره ۵۴ : روح مجرد شد خواجه زکی
شعر شماره ۵۵ : صدر اسلام زنده گشت و نمرد
شعر شماره ۵۶ : به گرمای تموز از سرد سوزش
شعر شماره ۵۷ : ای عمیدی که باز غزنین را
شعر شماره ۵۸ : شکر ایزد را که تا من بوده ام
شعر شماره ۵۹ : آنچه دی کرد به من آن پسر سر گرغر
شعر شماره ۶۰ : آنکه تدبیر ظفر گستر او گر خواهد
شعر شماره ۶۱ : با سنایی سره بود او چو یکی دانگ نداشت
شعر شماره ۶۲ : سرخ گویی همیشه غر باشد
شعر شماره ۶۳ : هیچ کس نیست کز برای سه دال
شعر شماره ۶۴ : از جواب و سوال ما دانی
شعر شماره ۶۵ : چرا نه مردم دانا چنان زید که به غم
شعر شماره ۶۶ : خواجگانی که اندرین حضرت
شعر شماره ۶۷ : دل منه با زنان از آنکه زنان
شعر شماره ۶۸ : خادمان را ز بهر آن بخرند
شعر شماره ۶۹ : منشین با بدان که صحبت بد
شعر شماره ۷۰ : دوستی گفت صبر کن زیراک
شعر شماره ۷۱ : ای سنایی کسی به جد و به جهد
شعر شماره ۷۲ : با دلی رفته ای به استسقا
شعر شماره ۷۳ : آخر این آمدنم نزد تو تا چند بود
شعر شماره ۷۴ : معجزی خود ز معجز ادبار
شعر شماره ۷۵ : چون خاک باش در همه احوال بردبار
شعر شماره ۷۶ : دور عالم جز به آخر نامدست از بهر آنک
شعر شماره ۷۷ : چون تو شدی پیر بلندی مجوی
شعر شماره ۷۸ : زهی سزای محامد محمد بن خطیب
شعر شماره ۷۹ : ای صدر اجل قوام دولت
شعر شماره ۸۰ : اگر معمار جاه او نباشد
شعر شماره ۸۱ : عزیز عمر چنان مگذران که آخر کار
شعر شماره ۸۲ : با بقای پدر پسر ناید
شعر شماره ۸۳ : مبر تو رنج که روزی به رنج نفزاید
شعر شماره ۸۴ : ز راه رفتن و آسودنم چه سود و زیان
شعر شماره ۸۵ : داستان پسر هند مگر نشنیدی
شعر شماره ۸۶ : اگر رای رحمت شود با دلم
شعر شماره ۸۷ : چون شکرم در آب دو چشم و دلم فلک
شعر شماره ۸۸ : کسی کز کار قلاشی برو بعضی عیان گردد
شعر شماره ۸۹ : نمی داند مگر آنکس مراد از کشف حال آید
شعر شماره ۹۰ : اول خلل ای خواجه تو را در امل آید
شعر شماره ۹۱ : ای بس که نباشی تو و ای بس که درین چرخ
شعر شماره ۹۲ : کسی را که سر حقیقت عیان شد
شعر شماره ۹۳ : عاشق دیندار باید تا که درد دین کشد
شعر شماره ۹۴ : گر سنایی دم زند آتش درین عالم زند
شعر شماره ۹۵ : ای برادر زکی بمرد و بشد
شعر شماره ۹۶ : ای دریغا که روز برنایی
شعر شماره ۹۷ : این جهان بر مثال مرداریست
شعر شماره ۹۸ : ز جمله نعمت دنیا چو تندرستی نیست
شعر شماره ۹۹ : مردمان یک چند از تقوا و دین راندند کار
شعر شماره ۱۰۰ : در شهر مرد نیست ز من نابکارتر
شعر شماره ۱۰۱ : زن مخواه و ترک زن کن کاندرین ایام بار
شعر شماره ۱۰۲ : ای به نزد عاشقان از شاهدی
شعر شماره ۱۰۳ : هیچ نیکو نبود هرگز بد
شعر شماره ۱۰۴ : لب روح الله ست یا دم صور
شعر شماره ۱۰۵ : اگر چون زر نخواهی روی عاشق
شعر شماره ۱۰۶ : ای سنایی به گرد حران گرد
شعر شماره ۱۰۷ : هر که زین پیش بود امیر سخن
شعر شماره ۱۰۸ : اگر ریش خواجه ببرند پاک
شعر شماره ۱۰۹ : ای خداوند قایم قدوس
شعر شماره ۱۱۰ : چو خواهم کرد زرق و هزل و ریواس
شعر شماره ۱۱۱ : ای مرد سفر در طلب زاد سفر باش
شعر شماره ۱۱۲ : گوهر روح بود خواجه وزیر
شعر شماره ۱۱۳ : گر مقصر شدم به خدمت تو
شعر شماره ۱۱۴ : ز تو ای چرخ نیلی رنگ دارم
شعر شماره ۱۱۵ : ثنا گفتیم ما مر خواجه ای را
شعر شماره ۱۱۶ : ای آنکه تو را در تو تویی نیست تصرف
شعر شماره ۱۱۷ : بجهم از بد ایام چنانک
شعر شماره ۱۱۸ : جان خیاطی ز عشق تو در آتش نیستی
شعر شماره ۱۱۹ : طلوع مهر سعادت به ساحت اقبال
شعر شماره ۱۲۰ : تو مرا از نسب و جان و خرد خویش منی
شعر شماره ۱۲۱ : هر چند در میان دو گویم زمین و چرخ
شعر شماره ۱۲۲ : آن حور روح فش را بر عقل جلوه کردم
شعر شماره ۱۲۳ : زشت همی گویی هر ساعتم
شعر شماره ۱۲۴ : چو بر قناعت ازین گونه دسترس دارم
شعر شماره ۱۲۵ : ای یوسف نامی که همیشه چو زلیخا
شعر شماره ۱۲۶ : عمر دو نیمه ست و ازین بیش نیست
شعر شماره ۱۲۷ : چند روزی درین جهان بودم
شعر شماره ۱۲۸ : از زهر به مغزم رسید بویی
شعر شماره ۱۲۹ : خواجه بفزود ولیکن به درم
شعر شماره ۱۳۰ : چون من بره سخن درون آیم
شعر شماره ۱۳۱ : گاهی ز دل بود گله گاهی ز دیده ام
شعر شماره ۱۳۲ : از خلد برین یاد کنم روی تو بینم
شعر شماره ۱۳۳ : دی بدان رسته ی صرافان من بر در تیم
شعر شماره ۱۳۴ : ای محمد نام و احمد خلق و محمودی شیم
شعر شماره ۱۳۵ : ما فرش بزرگی به جهان باز کشیدیم
شعر شماره ۱۳۶ : گر تو به دو گانه ای ز ما پیشی
شعر شماره ۱۳۷ : ای علایی ببین و نیک ببین
شعر شماره ۱۳۸ : گفت حکیمی که مفرح بود
شعر شماره ۱۳۹ : چند گویی که زحمتت کردم
شعر شماره ۱۴۰ : منم آن مفلسی که کیسه ی من
شعر شماره ۱۴۱ : ای به عین حقیقت اندر عین
شعر شماره ۱۴۲ : چنگری ای پارسا در عاشق مسکین به کین
شعر شماره ۱۴۳ : در طریق دین قدم پیوسته بوذروار زن
شعر شماره ۱۴۴ : پای بلقاسم ز پای بلحکم بشناس نیک
شعر شماره ۱۴۵ : زهره ی مردان نداری خدمت سلطان مکن
شعر شماره ۱۴۶ : ای برادر خویش را زین جمع خودبینان مکن
شعر شماره ۱۴۷ : دعوی دین می کنی با نفس دمسازی مکن
شعر شماره ۱۴۸ : یک روز بپرسید منوچهر ز سالار
شعر شماره ۱۴۹ : روزگاریست که کان گهرند
شعر شماره ۱۵۰ : خواهد که شاعران جهان بی صله همی
شعر شماره ۱۵۱ : چو شعر حکیمانه گفتم ترا
شعر شماره ۱۵۲ : هر که چون کاغذ و قلم باشد
شعر شماره ۱۵۳ : ای بلبل بوستان دانش
شعر شماره ۱۵۴ : ای جمال معاشران چونست
شعر شماره ۱۵۵ : خواجه سلام علیک کو لب چون نوش او
شعر شماره ۱۵۶ : خواجه غلط کرده است در چه؟ در ابروی او
شعر شماره ۱۵۷ : رفت قاضی بلمعالی ای سنایی آه کو
شعر شماره ۱۵۸ : ایا کشیخان بد اصل ای سه بوسش
شعر شماره ۱۵۹ : با تو باشم از تو نندیشم که با فضلی و عدل
شعر شماره ۱۶۰ : در چشمت ای رفیقک ای خام قلتبان
شعر شماره ۱۶۱ : ای چو ماهی نشسته در خرگاه
شعر شماره ۱۶۲ : اعتقاد محمد بهروز
شعر شماره ۱۶۳ : گفتم بنالم از تو به یاران و دوستان
شعر شماره ۱۶۴ : ای فلک شمس شرف جاه تو
شعر شماره ۱۶۵ : بخور من بود دود درمنه
شعر شماره ۱۶۶ : ای تیر غم و رنج بسی خورده و برده
شعر شماره ۱۶۷ : ای زده بر فلک سراپرده
شعر شماره ۱۶۸ : این چه قرنست اینکه در خوابند بیداران همه
شعر شماره ۱۶۹ : شغل سرهنگان دین از مرد متواری مجوی
شعر شماره ۱۷۰ : تا کی اندر راه دین با نفس دمسازی کنی
شعر شماره ۱۷۱ : علم و عمل خواجه سماعیل شنیزی
شعر شماره ۱۷۲ : ای در دل ما چو جان گرامی
شعر شماره ۱۷۳ : اگر پای تو از خط خطا گامی بعیدستی
شعر شماره ۱۷۴ : پسری دیدم پوشیده قبای
شعر شماره ۱۷۵ : به هفت کشور تا شکر پنج و ده گویم
شعر شماره ۱۷۶ : سخا و سخن جان محض ست ایرا
شعر شماره ۱۷۷ : نکند دانا مستی نخورد عاقل می
شعر شماره ۱۷۸ : کسی را کو نسب پاکیزه باشد
شعر شماره ۱۷۹ : شربهای جهان همه خوردیم
شعر شماره ۱۸۰ : شد دیده ی من سپید از وعدت
شعر شماره ۱۸۱ : ای لاف زنی که هر کجا هستی
شعر شماره ۱۸۲ : بره ی بریان هر جا که بود چاکر توست
شعر شماره ۱۸۳ : چون به ملک اندر برآرد گردی از مردان مرد
شعر شماره ۱۸۴ : معجز معجزی پدید آمد
شعر شماره ۱۸۵ : شد باز گهر طبع گهرزای معزی
شعر شماره ۱۸۶ : سخن را به خواب اندرون دوش گفتم
شعر شماره ۱۸۷ : ای سه بوسش به آدمی ناژی
شعر شماره ۱۸۸ : به شعر اندرت مردم خواندم ای خر
شعر شماره ۱۸۹ : روی من شد چو زر و دیده چو سیم
شعر شماره ۱۹۰ : زشتم خواندی و راست گفتی
شعر شماره ۱۹۱ : خسرو از مازندران آید همی
شعر شماره ۱۹۲ : مرا شهابی گر هجو کرد صد خروار
شعر شماره ۱۹۳ : خواندم حکایتی ز کتابی که جمع کرد
شعر شماره ۱۹۴ : ای کاشکی ز مادر گیتی نزادمی
شعر شماره ۱۹۵ : خود درشتی گر ببیند کور چشم و کور دل
شعر شماره ۱۹۶ : احوال خود چه عرض کنم هر زمان همی
شعر شماره ۱۹۷ : گوگرد سرخ خواست ز من سبز من پریر
شعر شماره ۱۹۸ : تابوت مرا باز کن ای خواجه زمانی
شعر شماره ۱۹۹ : هم اکنون از هم اکنون داد بستان
شعر شماره ۲۰۰ : چونت نپرسم بگویی اینت کراهت
شعر شماره ۲۰۱ : اگر بد گمان گشتی ای دوست بر من
شعر شماره ۲۰۲ : حاجت صد هزار … قوی
شعر شماره ۲۰۳ : آدمی را دو بلا کرد رهی
شعر شماره ۲۰۴ : به خدای ار گل بهار بوی
شعر شماره ۲۰۵ : ای سنایی به گرد شرک مپوی
شعر شماره ۲۰۶ : ای روی زردفام تو بر گردن نزار
شعر شماره ۲۰۷ : ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
پایان اشعار این بخش
