قطعات و قصاید کوتاه سنایی

در این بخش قطعات و قصاید کوتاه سنایی نوشته شده است

فهرست اشعار به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است

برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :

 

 

شعر شماره 1 : ذات رومی محرم آمد پاک دل کرباس را

شعر شماره 2 : خیز ای دل زین برافگن مرکب تحویل را

شعر شماره 3 : نبودی دین اگر اقبال مرد مصطفایی را

شعر شماره 4 : ای که اطفال به گهواره درون از ستمت

شعر شماره 5 : روزگار ای بزرگ چاکر توست

شعر شماره 6 : تلخ کرد از حدیث خویش طبیب

شعر شماره 7 : چند گویی که بیا تا بر وزانت برم

شعر شماره 8 : ای برآراسته از لطف و سخا معدن خویش

شعر شماره 9 : گفتی به پیش خواجه که این غزنوی غرست

شعر شماره 10 : تا نهان گشت آفتاب خواجگان در زیر خاک

شعر شماره 11 : مال هست از درون دل چون مار

شعر شماره 12 : ای که چون اندر بنان آری قصب هنگام نظم

شعر شماره 13 : ای که هفت اقلیم و چار ارکان عالم را به علم

شعر شماره 14 : گر تیر فلک داد کلاهی به معزی

شعر شماره 15 : گنده پیریست تیره روی جهان

شعر شماره 16 : قدر مردم سفر پدید آرد

شعر شماره 17 : عرش مقاما زر کن کعبه ی جاهت

شعر شماره 18 : آن تو کوری نه جهان تاریک ست

شعر شماره 19 : پیش ازین گفتم سه بوسش را همی

شعر شماره 20 : دیگ خواجه ز گوشت دوشیزه ست

شعر شماره 21 : خواجه منصور بپژمرد ز مرگ

شعر شماره 22 : ای جود تو ز لذت بخشش سوال جوی

شعر شماره 23 : به مادرم گفتم ای بد مهر مادر

شعر شماره 24 : هر جا که روضه ایست وردیست

شعر شماره 25 : به همه وقت دلیری نکنند

شعر شماره 26 : ضربت گردون دون آزادگان را خسته کرد

شعر شماره 27 : جان من خیز و جام باده بیار

شعر شماره 28 : برخیز و برافروز هلا قبله ی زردشت

شعر شماره 29 : پسر هند اگر چه خال منست

شعر شماره 30 : ای ماه صیام ار چه مرا خود خطری نیست

شعر شماره 31 : زین پسم با دیو مردم پیکر و پیکار نیست

شعر شماره 32 : ای سنایی خواجگی با عشق جانان شرط نیست

شعر شماره 33 : هر که در خطه ی مسلمانیست

شعر شماره 34 : آمد آن حور و دست من بست

شعر شماره 35 : آمد آن رگ زن مسیح پرست

شعر شماره 36 : مرحبا بحری که آبش لذت از کوثر گرفت

شعر شماره 37 : ای همه جانها ز تو پاینده جان چون خوانمت

شعر شماره 38 : ای شده پیر و عاجز و فرتوت

شعر شماره 39 : از بس غر و غر زن که به بلخند ادیبانش

شعر شماره 40 : ای دل نیک مذهب و منهاج

شعر شماره 41 : گفتی که بترسد ز همه خلق سنایی

شعر شماره 42 : تا چند معزای معزی که خدایش

شعر شماره 43 : بی طمع باش اگر همی خواهی

شعر شماره 44 : یک نیمه عمر خویش به بیهودگی به باد

شعر شماره 45 : گر چه شمشیر حیدر کرار

شعر شماره 46 : من نگویم که قاسم الارزاق

شعر شماره 47 : مرا به غزنین بسیار دوستان بودند

شعر شماره 48 : خواجه در رغم من ار گفت که چون بی خردان

شعر شماره 49 : چه ممسکی که ز جود تو قطره ای نچکد

شعر شماره 50 : سرشگی کز غم معشوق بارم

شعر شماره 51 : ای که از بهر خدمت در تو

شعر شماره 52 : ای خواجه اگر قامت اقبال تو امروز

شعر شماره 53 : چون ز بد گوی من سخن شنوی

شعر شماره 54 : روح مجرد شد خواجه زکی

شعر شماره 55 : صدر اسلام زنده گشت و نمرد

شعر شماره 56 : به گرمای تموز از سرد سوزش

شعر شماره 57 : ای عمیدی که باز غزنین را

شعر شماره 58 : شکر ایزد را که تا من بوده ام

شعر شماره 59 : آنچه دی کرد به من آن پسر سر گرغر

شعر شماره 60 : آنکه تدبیر ظفر گستر او گر خواهد

شعر شماره 61 : با سنایی سره بود او چو یکی دانگ نداشت

شعر شماره 62 : سرخ گویی همیشه غر باشد

شعر شماره 63 : هیچ کس نیست کز برای سه دال

شعر شماره 64 : از جواب و سوال ما دانی

شعر شماره 65 : چرا نه مردم دانا چنان زید که به غم

شعر شماره 66 : خواجگانی که اندرین حضرت

شعر شماره 67 : دل منه با زنان از آنکه زنان

شعر شماره 68 : خادمان را ز بهر آن بخرند

شعر شماره 69 : منشین با بدان که صحبت بد

شعر شماره 70 : دوستی گفت صبر کن زیراک

شعر شماره 71 : ای سنایی کسی به جد و به جهد

شعر شماره 72 : با دلی رفته ای به استسقا

شعر شماره 73 : آخر این آمدنم نزد تو تا چند بود

شعر شماره 74 : معجزی خود ز معجز ادبار

شعر شماره 75 : چون خاک باش در همه احوال بردبار

شعر شماره 76 : دور عالم جز به آخر نامدست از بهر آنک

شعر شماره 77 : چون تو شدی پیر بلندی مجوی

شعر شماره 78 : زهی سزای محامد محمد بن خطیب

شعر شماره 79 : ای صدر اجل قوام دولت

شعر شماره 80 : اگر معمار جاه او نباشد

شعر شماره 81 : عزیز عمر چنان مگذران که آخر کار

شعر شماره 82 : با بقای پدر پسر ناید

شعر شماره 83 : مبر تو رنج که روزی به رنج نفزاید

شعر شماره 84 : ز راه رفتن و آسودنم چه سود و زیان

شعر شماره 85 : داستان پسر هند مگر نشنیدی

شعر شماره 86 : اگر رای رحمت شود با دلم

شعر شماره 87 : چون شکرم در آب دو چشم و دلم فلک

شعر شماره 88 : کسی کز کار قلاشی برو بعضی عیان گردد

شعر شماره 89 : نمی داند مگر آنکس مراد از کشف حال آید

شعر شماره 90 : اول خلل ای خواجه تو را در امل آید

شعر شماره 91 : ای بس که نباشی تو و ای بس که درین چرخ

شعر شماره 92 : کسی را که سر حقیقت عیان شد

شعر شماره 93 : عاشق دیندار باید تا که درد دین کشد

شعر شماره 94 : گر سنایی دم زند آتش درین عالم زند

شعر شماره 95 : ای برادر زکی بمرد و بشد

شعر شماره 96 : ای دریغا که روز برنایی

شعر شماره 97 : این جهان بر مثال مرداریست

شعر شماره 98 : ز جمله نعمت دنیا چو تندرستی نیست

شعر شماره 99 : مردمان یک چند از تقوا و دین راندند کار

شعر شماره 100 : در شهر مرد نیست ز من نابکارتر

شعر شماره 101 : زن مخواه و ترک زن کن کاندرین ایام بار

شعر شماره 102 : ای به نزد عاشقان از شاهدی

شعر شماره 103 : هیچ نیکو نبود هرگز بد

شعر شماره 104 : لب روح الله ست یا دم صور

شعر شماره 105 : اگر چون زر نخواهی روی عاشق

شعر شماره 106 : ای سنایی به گرد حران گرد

شعر شماره 107 : هر که زین پیش بود امیر سخن

شعر شماره 108 : اگر ریش خواجه ببرند پاک

شعر شماره 109 : ای خداوند قایم قدوس

شعر شماره 110 : چو خواهم کرد زرق و هزل و ریواس

شعر شماره 111 : ای مرد سفر در طلب زاد سفر باش

شعر شماره 112 : گوهر روح بود خواجه وزیر

شعر شماره 113 : گر مقصر شدم به خدمت تو

شعر شماره 114 : ز تو ای چرخ نیلی رنگ دارم

شعر شماره 115 : ثنا گفتیم ما مر خواجه ای را

شعر شماره 116 : ای آنکه تو را در تو تویی نیست تصرف

شعر شماره 117 : بجهم از بد ایام چنانک

شعر شماره 118 : جان خیاطی ز عشق تو در آتش نیستی

شعر شماره 119 : طلوع مهر سعادت به ساحت اقبال

شعر شماره 120 : تو مرا از نسب و جان و خرد خویش منی

شعر شماره 121 : هر چند در میان دو گویم زمین و چرخ

شعر شماره 122 : آن حور روح فش را بر عقل جلوه کردم

شعر شماره 123 : زشت همی گویی هر ساعتم

شعر شماره 124 : چو بر قناعت ازین گونه دسترس دارم

شعر شماره 125 : ای یوسف نامی که همیشه چو زلیخا

شعر شماره 126 : عمر دو نیمه ست و ازین بیش نیست

شعر شماره 127 : چند روزی درین جهان بودم

شعر شماره 128 : از زهر به مغزم رسید بویی

شعر شماره 129 : خواجه بفزود ولیکن به درم

شعر شماره 130 : چون من بره سخن درون آیم

شعر شماره 131 : گاهی ز دل بود گله گاهی ز دیده ام

شعر شماره 132 : از خلد برین یاد کنم روی تو بینم

شعر شماره 133 : دی بدان رسته ی صرافان من بر در تیم

شعر شماره 134 : ای محمد نام و احمد خلق و محمودی شیم

شعر شماره 135 : ما فرش بزرگی به جهان باز کشیدیم

شعر شماره 136 : گر تو به دو گانه ای ز ما پیشی

شعر شماره 137 : ای علایی ببین و نیک ببین

شعر شماره 138 : گفت حکیمی که مفرح بود

شعر شماره 139 : چند گویی که زحمتت کردم

شعر شماره 140 : منم آن مفلسی که کیسه ی من

شعر شماره 141 : ای به عین حقیقت اندر عین

شعر شماره 142 : چنگری ای پارسا در عاشق مسکین به کین

شعر شماره 143 : در طریق دین قدم پیوسته بوذروار زن

شعر شماره 144 : پای بلقاسم ز پای بلحکم بشناس نیک

شعر شماره 145 : زهره ی مردان نداری خدمت سلطان مکن

شعر شماره 146 : ای برادر خویش را زین جمع خودبینان مکن

شعر شماره 147 : دعوی دین می کنی با نفس دمسازی مکن

شعر شماره 148 : یک روز بپرسید منوچهر ز سالار

شعر شماره 149 : روزگاریست که کان گهرند

شعر شماره 150 : خواهد که شاعران جهان بی صله همی

شعر شماره 151 : چو شعر حکیمانه گفتم ترا

شعر شماره 152 : هر که چون کاغذ و قلم باشد

شعر شماره 153 : ای بلبل بوستان دانش

شعر شماره 154 : ای جمال معاشران چونست

شعر شماره 155 : خواجه سلام علیک کو لب چون نوش او

شعر شماره 156 : خواجه غلط کرده است در چه؟ در ابروی او

شعر شماره 157 : رفت قاضی بلمعالی ای سنایی آه کو

شعر شماره 158 : ایا کشیخان بد اصل ای سه بوسش

شعر شماره 159 : با تو باشم از تو نندیشم که با فضلی و عدل

شعر شماره 160 : در چشمت ای رفیقک ای خام قلتبان

شعر شماره 161 : ای چو ماهی نشسته در خرگاه

شعر شماره 162 : اعتقاد محمد بهروز

شعر شماره 163 : گفتم بنالم از تو به یاران و دوستان

شعر شماره 164 : ای فلک شمس شرف جاه تو

شعر شماره 165 : بخور من بود دود درمنه

شعر شماره 166 : ای تیر غم و رنج بسی خورده و برده

شعر شماره 167 : ای زده بر فلک سراپرده

شعر شماره 168 : این چه قرنست اینکه در خوابند بیداران همه

شعر شماره 169 : شغل سرهنگان دین از مرد متواری مجوی

شعر شماره 170 : تا کی اندر راه دین با نفس دمسازی کنی

شعر شماره 171 : علم و عمل خواجه سماعیل شنیزی

شعر شماره 172 : ای در دل ما چو جان گرامی

شعر شماره 173 : اگر پای تو از خط خطا گامی بعیدستی

شعر شماره 174 : پسری دیدم پوشیده قبای

شعر شماره 175 : به هفت کشور تا شکر پنج و ده گویم

شعر شماره 176 : سخا و سخن جان محض ست ایرا

شعر شماره 177 : نکند دانا مستی نخورد عاقل می

شعر شماره 178 : کسی را کو نسب پاکیزه باشد

شعر شماره 179 : شربهای جهان همه خوردیم

شعر شماره 180 : شد دیده ی من سپید از وعدت

شعر شماره 181 : ای لاف زنی که هر کجا هستی

شعر شماره 182 : بره ی بریان هر جا که بود چاکر توست

شعر شماره 183 : چون به ملک اندر برآرد گردی از مردان مرد

شعر شماره 184 : معجز معجزی پدید آمد

شعر شماره 185 : شد باز گهر طبع گهرزای معزی

شعر شماره 186 : سخن را به خواب اندرون دوش گفتم

شعر شماره 187 : ای سه بوسش به آدمی ناژی

شعر شماره 188 : به شعر اندرت مردم خواندم ای خر

شعر شماره 189 : روی من شد چو زر و دیده چو سیم

شعر شماره 190 : زشتم خواندی و راست گفتی

شعر شماره 191 : خسرو از مازندران آید همی

شعر شماره 192 : مرا شهابی گر هجو کرد صد خروار

شعر شماره 193 : خواندم حکایتی ز کتابی که جمع کرد

شعر شماره 194 : ای کاشکی ز مادر گیتی نزادمی

شعر شماره 195 : خود درشتی گر ببیند کور چشم و کور دل

شعر شماره 196 : احوال خود چه عرض کنم هر زمان همی

شعر شماره 197 : گوگرد سرخ خواست ز من سبز من پریر

شعر شماره 198 : تابوت مرا باز کن ای خواجه زمانی

شعر شماره 199 : هم اکنون از هم اکنون داد بستان

شعر شماره 200 : چونت نپرسم بگویی اینت کراهت

شعر شماره 201 : اگر بد گمان گشتی ای دوست بر من

شعر شماره 202 : حاجت صد هزار … قوی

شعر شماره 203 : آدمی را دو بلا کرد رهی

شعر شماره 204 : به خدای ار گل بهار بوی

شعر شماره 205 : ای سنایی به گرد شرک مپوی

شعر شماره 206 : ای روی زردفام تو بر گردن نزار

شعر شماره 207 : ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی

 

پایان اشعار این بخش

 

نویسندگان :
نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

نوشته های مرتبط
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها