در این بخش قطعات ایرج میرزا نوشته شده است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
قطعه شماره ۱ : هر که آمد در این جهان ناچار
قطعه شماره ۲ : شاهزاده ضیافتی کردی
قطعه شماره ۳ : ابلیس شبی رفت به بالین جوانی
قطعه شماره ۴ : شنیدم کارفرمایی نظر کرد
قطعه شماره ۵ : این شنیدم که چو کابینه ی مستوفی رفت
قطعه شماره ۶ : بنگر چگونه کردم بیرون ز جسم جان را
قطعه شماره ۷ : رسم است هرکه داغ جوان دید، دوستان
قطعه شماره ۸ : بچه های زمانه رند شدند
قطعه شماره ۹ : سرگشته بانوان وسط آتش خیام
قطعه شماره ۱۰ : گویند مرا چو زاد مادر
قطعه شماره ۱۱ : اندر خبر بوَد که نبی شاه حق پرست
قطعه شماره ۱۲ : وزیرِخمسه اگر وجه قبض من ندهد
قطعه شماره ۱۳ : به احترام به این سر نظر کنید ای خلق
قطعه شماره ۱۴ : فکر شاه فطنی باید کرد
قطعه شماره ۱۵ : دانی که چرا طفل به هنگام تولد
قطعه شماره ۱۶ : هر کس ز خزانه برد چیزی
قطعه شماره ۱۷ : ای همسفر عزیز من مجد
قطعه شماره ۱۸ : دیده ام من ربع مسکون را، برادر جان من
قطعه شماره ۱۹ : ای مهین صدر فلک مرتبه در دوره ی تو
قطعه شماره ۲۰ : نکویان را بباید آرزو داشت
قطعه شماره ۲۱ : این جهان پیش راد مرد حکیم
قطعه شماره ۲۲ : خسرو تاج بخش ناصر دین
قطعه شماره ۲۳ : گفت استاد مبر درس از یاد
قطعه شماره ۲۴ : اگر شاه معزول رفت از جهان
قطعه شماره ۲۵ : در بُن یک بیشه ماکیانی هر روز
قطعه شماره ۲۶ : قصّه شنیدم که بوالعَلا به همه عمر
قطعه شماره ۲۷ : به قدر فهم تو کردند وصف دوزخ را
قطعه شماره ۲۸ : اسم گل پیش لبش بردن خطا باشد لب او
قطعه شماره ۲۹ : میم سپاسی کجاست تا که نگوید
قطعه شماره ۳۰ : هر کس که نمود جنده بازی
قطعه شماره ۳۱ : خوب داند حساب خویش جهان
قطعه شماره ۳۲ : مخور غصه ی بیش و کم در جهان
قطعه شماره ۳۳ : حضرت شوریده اوستاد سخن سنج
قطعه شماره ۳۴ : رنج کشد مادر از جفای پسر لیک
قطعه شماره ۳۵ : ای راد خدیو عدل پرور بنگر
قطعه شماره ۳۶ : بر سر در کاروان سرایی
قطعه شماره ۳۷ : ستوده طبع وحیدا رسید نامه ی تو
قطعه شماره ۳۸ : رسول دید که جمعی گسسته افسارند
قطعه شماره ۳۹ : نَعوذُ بالله از آن قطره های دیده ی شیخ
قطعه شماره ۴۰ : فرمان روای شرق که عمرش دراز باد
قطعه شماره ۴۱ : استاد کلّ فی الکلّ شوریده است در شعر
قطعه شماره ۴۲ : یک وجب ساخته آخر نشود قبر حکیم
قطعه شماره ۴۳ : ندانم از چه به هر جا که لفظ کار آید
قطعه شماره ۴۴ : دلم به حال تو ای دوست دار ایران سوخت
قطعه شماره ۴۵ : یا رب این عادت چه می باشد که اهل مُلک ما
قطعه شماره ۴۶ : وزرا از چه دیده می نشوند
قطعه شماره ۴۷ : سود و زیان جهان دیده و سنجیده ایم
قطعه شماره ۴۸ : قبض آقای کمال السلطنه است
قطعه شماره ۴۹ : هیچ می دانی تو هر طفلی که آید در جهان
قطعه شماره ۵۰ : گفت شوریده به من تهینت عید ز فارس
قطعه شماره ۵۱ : نشسته بود فقیهی به صدر مجلس درس
قطعه شماره ۵۲ : این حاکم بی عُرضه به ما اهل خراسان
قطعه شماره ۵۳ : نصرت السلطنه دیوان عدالت را میر
قطعه شماره ۵۴ : باز چون جوجه ماکیان بیند
قطعه شماره ۵۵ : شب در بساط احرار از التفات سردار
قطعه شماره ۵۶ : وفا در گل رخان عطر است در گل
قطعه شماره ۵۷ : صبحدم کاین مرغ گیهان آشیان
قطعه شماره ۵۸ : پسر رو قدر مادر دان که دایم
قطعه شماره ۵۹ : چند تو را گفتم ای کمال مخور .یر
قطعه شماره ۶۰ : عزیز نسخه ی اشعار صابر شاعر
قطعه شماره ۶۱ : گویند ماکیان را باید گرفت و کشت
قطعه شماره ۶۲ : کیست آن بی شعور درویشی
قطعه شماره ۶۳ : بشنو که لطیفه ی قشنگی است
قطعه شماره ۶۴ : دادم به مسیوهال خراسان را
قطعه شماره ۶۵ : داد معشوقه به عاشق پیغام
قطعه شماره ۶۶ : گویند که انگلیس با روس
قطعه شماره ۶۷ : حسین آقا امیر لشکر آن بر دو رضا چاکر
قطعه شماره ۶۸ : پیوسته به جنگی تو به ما ای بچه ژاندارم
قطعه شماره ۶۹ : ای خایه به دست تو اسیرم
قطعه شماره ۷۰ : بر سر سفره ی سپهسالار
قطعه شماره ۷۱ : ناظم الدوله روز جمعه ی ما
قطعه شماره ۷۲ : ما که اطفال این دبستانیم
قطعه شماره ۷۳ : مستوفی کل قصه ی چل طوطی شد
قطعه شماره ۷۴ : گویی که تو رسوایی من با تو نیامیزم
قطعه شماره ۷۵ : قنبل الدوله مقبل دیوان
قطعه شماره ۷۶ : خسروا! گرچه فراموشی در طبع تو نیست
قطعه شماره ۷۷ : دیشب دو نفر از رفقا آمده بودند
قطعه شماره ۷۸ : آمد مرا دو هدیه چو دو قرص مهر و ماه
قطعه شماره ۷۹ : ای مهین خواجه در وزارت تو
قطعه شماره ۸۰ : آب حیات است پدر سوخته
قطعه شماره ۸۱ : زن قحبه چه میکشی خودت را
قطعه شماره ۸۲ : جز گه و گند و کثافت چیزی
قطعه شماره ۸۳ : روز قتل ابن ملجم لعنة الله علیه
قطعه شماره ۸۴ : پر شد در و دیوار بَلَد از گل و از لای
قطعه شماره ۸۵ : ای وثوق الدوله آمد فصل دی
قطعه شماره ۸۶ : میرزا عارف که زیر بار فضل
قطعه شماره ۸۷ : وه چه خوب آمدی صفا کردی
قطعه شماره ۸۸ : ای معزالملک ای اندر سخا ضرب المثل
قطعه شماره ۸۹ : با غمزاتی که تو خانم کنی
پایان اشعار این بخش