در این بخش، قصاید عبید زاکانی نوشته شده است .
فهرست قصاید به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است .
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
الف :
قصیده شماره ۱ : چو دست قدرت خراط حقه ی مینا
قصیده شماره ۲ : شه سریر چهارم که شاه انجم اوست
ب :
قصیده شماره ۳ : صباح عید و رخ یار و روزگار شباب
ت :
قصیده شماره ۴ : خوشوقت عاشقی که دمی یار یار اوست
قصیده شماره ۵ : دولت قرین دولت صاحبقران ماست
د :
قصیده شماره ۶ : آمد نسیم و نکهت گل در جهان فکند
قصیده شماره ۷ : چو صبح رایت خورشید آشکار کند
قصیده شماره ۸ : چو شقه ی شب عنبر نثار بگشایند
قصیده شماره ۹ : پیش از آن کین کار بر این سقف مینا کرده اند
قصیده شماره ۱۰ : سپیده دم علم صبح چون روان کردند
قصیده شماره ۱۱ : دمید باد دلاویز و بوی جان آورد
قصیده شماره ۱۲ : خدای تا خم این برکشیده ایوان کرد
قصیده شماره ۱۳ : ترکم چو قصد خون دل عاشقان کند
قصیده شماره ۱۴ : جهان خوش است و چمن خرم است و بلبل شاد
قصیده شماره ۱۵ : بنوش باده که فصل بهار می آید
قصیده شماره ۱۶ : خوش آن نسیم که بویی ز زلف یار آرد
قصیده شماره ۱۷ : نسیم باد سحر عزم بوستان دارد
قصیده شماره ۱۸ : باز گل جلوه کنان روی به صحرا دارد
قصیده شماره ۱۹ : همیشه تا سپر مهر زرفشان باشد
قصیده شماره ۲۰ : تا زمان برقرار خواهد بود
ر :
قصیده شماره ۲۱ : گیتی ز یمن عاطفت شاه کامکار
قصیده شماره ۲۲ : باز به صحرا رسید کوکبه ی نوبهار
قصیده شماره ۲۳ : صبحدم کز حد خاور خسرو نیلی حصار
قصیده شماره ۲۴ : میرسد نوروز عید و میدهد بوی بهار
قصیده شماره ۲۵ : گذشت روزه و سرما رسید عید و بهار
قصیده شماره ۲۶ : شد ملک فارس باز به تایید کردگار
قصیده شماره ۲۷ : نفحات نسیم عنبر بار
ز :
قصیده شماره ۲۸ : به یمن معدلت پادشاه بنده نواز
قصیده شماره ۲۹ : رسید رایت منصور شاه بنده نواز
ل :
قصیده شماره ۳۰ : به یمن طالع فیروز و بخت فرخ فال
م :
قصیده شماره ۳۱ : علی الصباح که سلطان چرخ آینه فام
ن :
قصیده شماره ۳۲ : سپیده دم که شهنشاه گنبد گردان
قصیده شماره ۳۳ : به فر معدلت خسرو زمین و زمان
قصیده شماره ۳۴ : ای بر در تو دولت و اقبال پاسبان
و :
قصیده شماره ۳۵ : ای آسمان جنیبه کش کبریای تو
ه :
قصیده شماره ۳۶ : گوئیا خلد برینست این همایون بارگاه
قصیده شماره ۳۷ : ای شکوهت خیمه بر بالای هفت اختر زده
ی :
قصیده شماره ۳۸ : ای کاخ روح پرور و ای قصر دلگشای
قصیده شماره ۳۹ : تجلت من سمات الامانی
قصیده شماره ۴۰ : در این مقام فرحبخش و جای روح فزای
پایان اشعار این بخش