در این بخش، قصاید عبید زاکانی نوشته شده است .
فهرست قصاید به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است .
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
الف :
قصیده شماره 1 : چو دست قدرت خراط حقه ی مینا
قصیده شماره 2 : شه سریر چهارم که شاه انجم اوست
ب :
قصیده شماره 3 : صباح عید و رخ یار و روزگار شباب
ت :
قصیده شماره 4 : خوشوقت عاشقی که دمی یار یار اوست
قصیده شماره 5 : دولت قرین دولت صاحبقران ماست
د :
قصیده شماره 6 : آمد نسیم و نکهت گل در جهان فکند
قصیده شماره 7 : چو صبح رایت خورشید آشکار کند
قصیده شماره 8 : چو شقه ی شب عنبر نثار بگشایند
قصیده شماره 9 : پیش از آن کین کار بر این سقف مینا کرده اند
قصیده شماره 10 : سپیده دم علم صبح چون روان کردند
قصیده شماره 11 : دمید باد دلاویز و بوی جان آورد
قصیده شماره 12 : خدای تا خم این برکشیده ایوان کرد
قصیده شماره 13 : ترکم چو قصد خون دل عاشقان کند
قصیده شماره 14 : جهان خوش است و چمن خرم است و بلبل شاد
قصیده شماره 15 : بنوش باده که فصل بهار می آید
قصیده شماره 16 : خوش آن نسیم که بویی ز زلف یار آرد
قصیده شماره 17 : نسیم باد سحر عزم بوستان دارد
قصیده شماره 18 : باز گل جلوه کنان روی به صحرا دارد
قصیده شماره 19 : همیشه تا سپر مهر زرفشان باشد
قصیده شماره 20 : تا زمان برقرار خواهد بود
ر :
قصیده شماره 21 : گیتی ز یمن عاطفت شاه کامکار
قصیده شماره 22 : باز به صحرا رسید کوکبه ی نوبهار
قصیده شماره 23 : صبحدم کز حد خاور خسرو نیلی حصار
قصیده شماره 24 : میرسد نوروز عید و میدهد بوی بهار
قصیده شماره 25 : گذشت روزه و سرما رسید عید و بهار
قصیده شماره 26 : شد ملک فارس باز به تایید کردگار
قصیده شماره 27 : نفحات نسیم عنبر بار
ز :
قصیده شماره 28 : به یمن معدلت پادشاه بنده نواز
قصیده شماره 29 : رسید رایت منصور شاه بنده نواز
ل :
قصیده شماره 30 : به یمن طالع فیروز و بخت فرخ فال
م :
قصیده شماره 31 : علی الصباح که سلطان چرخ آینه فام
ن :
قصیده شماره 32 : سپیده دم که شهنشاه گنبد گردان
قصیده شماره 33 : به فر معدلت خسرو زمین و زمان
قصیده شماره 34 : ای بر در تو دولت و اقبال پاسبان
و :
قصیده شماره 35 : ای آسمان جنیبه کش کبریای تو
ه :
قصیده شماره 36 : گوئیا خلد برینست این همایون بارگاه
قصیده شماره 37 : ای شکوهت خیمه بر بالای هفت اختر زده
ی :
قصیده شماره 38 : ای کاخ روح پرور و ای قصر دلگشای
قصیده شماره 39 : تجلت من سمات الامانی
قصیده شماره 40 : در این مقام فرح‌بخش و جای روح فزای
پایان اشعار این بخش
