قصاید عبید زاکانی

عبید زاکانی – غزل شماره 99 خوش بود گر تو یار ما باشی مونس روزگار ما باشی روزکی همنشین ما گردی شبکی در کنار ما

عبید زاکانی – رباعی شماره 1   هر کس که سر زلف تو آورد به دست از غالیه فارغ شد و از مشگ برست عاقل

عبید زاکانی – عشاقنامه – شماره 19 پاسخ معشوق قاصد را بار دیگر چو با همراز خود همداستان شد زبان بگشاد و با او همزبان

عبید زاکانی – رباعی شماره 26 زین گونه که این شمع روان می سوزد گویی ز فراق دوستان می سوزد گر گریه کنیم هر دو