قصاید سنایی

سنایی غزنوی – قصیده شماره ۴۷ کرد رفت از مردمان اندر جهان اقوال ماند همعنان شوخ چشمی در جهان آمال ماند از فصیحان و ظریفان

سنایی غزنوی – رباعی شماره ۱۳۶ آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد شد مست و سوی رفتن آهنگ آورد گفتم: مستی، مرو، سر

سنایی غزنوی – غزل شماره ۱۶۲ ای نهاده بر گل از مشک سیه پیچان دو مار هین که از عالم برآورد آن دو مار تو

سنایی غزنوی- رباعی شماره ۳۹۴ چون بلبل داریم برای بازی چون گل که ببوییم برون اندازی شمعم که چو برفروزیم بگدازی چنگم که ز بهر