قصاید سنایی

در این بخش قصاید سنایی غزنوی نوشته شده است

فهرست قصاید به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است .

برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :

 

الف : 

قصیده شماره 1 : ای چو نعمان بن ثابت در شریعت مقتدا

قصیده شماره 2 : کفر و ایمان را هم اندر تیرگی هم در صفا

قصیده شماره 3 : ای نهاده پای همت بر سر اوج سما

قصیده شماره 4 : تا ز سر شادی برون ننهند مردان صفا

قصیده شماره 5 : ای سنایی گر همی جویی ز لطف حق سنا

قصیده شماره 6 : منسوخ شد مروت و معدوم شد وفا

قصیده شماره 7 : مکن در جسم و جان منزل، که این دونست و آن والا

قصیده شماره 8 : ای بنام و خوی خوش میراث دار مصطفا

قصیده شماره 9 : آراست جهاندار دگرباره جهان را

قصیده شماره 10 : شاه را خواهی که بینی، خاک شو درگاه را

قصیده شماره 11 : ای خواجه چه تفضیل بود جانوری را

قصیده شماره 12 : دیده نبیند همی، نقش نهان تو را

قصیده شماره 13 : ای ازل دایه بوده جان تو را

قصیده شماره 14 : تا کی ز هر کسی ز پی سیم بیم ما

قصیده شماره 15 : ای در دل مشتاقان از عشق تو بستانها

ب : 

قصیده شماره 16 : او کیست مرا یارب او کیست مرا یارب

قصیده شماره 17 : عربی وار دلم برد یکی ماه عرب

قصیده شماره 18 : احسنت یا بدرالدجی لبیک یا وجه العرب

قصیده شماره 19 : یارب چه بود آن تیرگی و آن راه دور و نیمشب

قصیده شماره 20 : بتی که گر فکند یک نظر بر آتش و آب

ت : 

قصیده شماره 21 : مرد هشیار در این عهد کمست

قصیده شماره 22 : سنایی سنای خرد را سزاست

قصیده شماره 23 : سنایی کنون با ضیا و سناست

قصیده شماره 24 : مردی و جوانمردی آیین و ره ماست

قصیده شماره 25 : خاک را از باد بوی مهربانی آمدست

قصیده شماره 26 : آن طبع را که علم و سخاوت شعار نیست

قصیده شماره 27 : عقل را تدبیر باید عشق را تدبیر نیست

قصیده شماره 28 : کفر و ایمان دو طریقیست که آن پنهان نیست

قصیده شماره 29 : ای بنده ره شوق ملک بی خطری نیست

د : 

قصیده شماره 30 : مهر بنده ی آن رخ چون ماه باد

قصیده شماره 31 : همچو مردان یک قدم در راه دین باید نهاد

قصیده شماره 32 : کسی کاندر صف گبران به بتخانه کمر بندد

قصیده شماره 33 : ای چو عقل از کل موجودات فرد

قصیده شماره 34 : مسلمانان سرای عمر، در گیتی دو در دارد

قصیده شماره 35 : اگر ذاتی تواند بود کز هستی توان دارد

قصیده شماره 36 : دل بی لطف تو جان ندارد

قصیده شماره 37 : تا باز فلک طبع هوا را چو هوا کرد

قصیده شماره 38 : ثابت من قصد خرابات کرد

قصیده شماره 39 : دی دل ما فگار خواهد کرد

قصیده شماره 40 : باز جانها شکار خواهد کرد

قصیده شماره 41 : مبارز او بود کاول غزا با جان و تن گیرد

قصیده شماره 42 : وجود عشق عاشق را وجود اندر عدم سازد

قصیده شماره 43 : روزی که جان من ز فراقش بلا کشد

قصیده شماره 44 : خورشید چو از حوت به برج حمل آمد

قصیده شماره 45 : ای سنایی ز جسم و جان تا چند

قصیده شماره 46 : این ابلهان که بی سبب دشمن منند

قصیده شماره 47 : کرد رفت از مردمان اندر جهان اقوال ماند

قصیده شماره 48 : عقل کل در نقش روی دلبرم حیران بماند

قصیده شماره 49 : ای مسلمانان خلایق حال دیگر کرده اند

قصیده شماره 50 : باز متواری روان عشق صحرایی شدند

قصیده شماره 51 : عاشقانت سوی تو تحفه اگر جان آرند

قصیده شماره 52 : مرحبا بحری که از آب و گلش گوهر برند

قصیده شماره 53 : چون همی از باغ بوی زلف یار ما زند

قصیده شماره 54 : باش تا حسن نگارم خیمه بر صحرا زند

قصیده شماره 55 : روز بر عاشقان سیاه کند

قصیده شماره 56 : روشن آن بدری که کمتر منزلش عالم بود

قصیده شماره 57 : ای رفیقان دوش ما را در سرایی سور بود

قصیده شماره 58 : در جهان دردی طلب کان عشق سوز جان بود

قصیده شماره 59 : سوز شوق ملکی بر دلت آسان نشود

قصیده شماره 60 : ای خدایی که رهیت افسر دو جهان نشود

قصیده شماره 61 : تا بد و نیک جهان پیش تو یکسان نشود

قصیده شماره 62 : درین مقام طرب بی تعب نخواهی دید

قصیده شماره 63 : قصه ی یوسف مصری همه در چاه کنید

قصیده شماره 64 : ای حریفان ما نه زین دستیم دستی برنهید

ر : 

قصیده شماره 65 : طالع از طالعت عجایب تر

قصیده شماره 66 : دوش سرمست نگارین من آن طرفه پسر

قصیده شماره 67 : از خلافست اینهمه شر در نهاد بوالبشر

قصیده شماره 68 : بیخ اقبال که چون شاخ زد از باغ هنر

قصیده شماره 69 : ای ذات تو ناشده مصور

قصیده شماره 70 : مرد کی گردد به گرد هفت کشور نامور

قصیده شماره 71 : ای خداوندان مال الاعتبار الاعتبار

قصیده شماره 72 : آبرویی کان شود بی علم و بی عقل آشکار

قصیده شماره 73 : ای خردمند موحد پاک دین هوشیار

قصیده شماره 74 : ای گردن احرار به شکر تو گرانبار

قصیده شماره 75 : طلب ای عاشقان خوش رفتار

قصیده شماره 76 : ای بی سببی از بر ما رفته به آزار

قصیده شماره 77 : نیست عشق لایزالی را در آن دل هیچ کار

قصیده شماره 78 : تا چرخ برگشاد گریبان نوبهار

قصیده شماره 79 : کر ناگه گنبد بسیار سال عمر خوار

قصیده شماره 80 : زیبد ار بی مایه عطاری کند پیوسته یار

قصیده شماره 81 : ای دل از عقبات باید دست از دنیا بدار

قصیده شماره 82 : زیر مهر پادشاه زری در آرد روزگار

قصیده شماره 83 : ای خنده زنان بوس تو بر تنگ شکر بر

قصیده شماره 84 : نشود پیش دو خورشید و دو مه تاری تیر

قصیده شماره 85 : ای سنایی جهد کن تا پیش سلطان ضمیر

قصیده شماره 86 : در کف خذلان و ذل فتح و ظفر گشتی اسیر

قصیده شماره 87 : ای دل به کوی فقر زمانی قرار گیر

ز : 

قصیده شماره 88 : ای دل خرقه سوز مخرقه ساز

قصیده شماره 89 : ای سنایی کی شوی در عشقبازی دیده باز

س : 

قصیده شماره 90 : درگه خلق همه زرق و فریبست و هوس

قصیده شماره 91 : یکی بهتر ببینید ایها الناس

ش : 

قصیده شماره 92 : به آب ماند یار مرا صفات و صفاش

قصیده شماره 93 : ای جوان زیر چرخ پیر مباش

قصیده شماره 94 : ای سنایی خواجه ی جانی غلام تن مباش

قصیده شماره 95 : ذات عشق ازلی را چون می آمد گهرش

قصیده شماره 96 : مست گشتم ز لطف دشنامش

گ : 

قصیده شماره 97 : ای به آرام تو زمین را سنگ

قصیده شماره 98 : ای سنایی نشود کار تو امروز چو چنگ

ل : 

قصیده شماره 99 : مقدسی که قدیمست از صفات کمال

قصیده شماره 100 : ای حل شده از علم تو صد گونه مسائل

قصیده شماره 101 : بس کنید آخر محال ای جملگی اصحاب مال

قصیده شماره 102 : ای گرفتار نیاز و آز و حرص و حقد و مال

م : 

قصیده شماره 103 : چون به صحرا شد جمال سید کون از عدم

قصیده شماره 104 : مرحبا ای رایت تحقیق رایت را حشم

قصیده شماره 105 : دوش چون صبح بر کشید علم

قصیده شماره 106 : کجایی ای همه هوشت به سوی طبل و علم

قصیده شماره 107 : روحی فداک ای محتشم لبیک لبیک ای صنم

قصیده شماره 108 : نماز شام من و دوست خوش نشسته بهم

قصیده شماره 109 : زهی پشت و پناه هر دو عالم

قصیده شماره 110 : ز باده بده ساقیا زود دادم

قصیده شماره 111 : نظر همی کنم ار چند مختصر نظرم

قصیده شماره 112 : درین لافگاه ار چه پیروز روزم

قصیده شماره 113 : کی باشد کین قفس بپردازم

قصیده شماره 114 : بخ بخ اگر این علم برافرازم

قصیده شماره 115 : ای خدایی که به جز تو ملک العرش ندانم

قصیده شماره 116 : قبله چون میخانه کردم پارسایی چون کنم

قصیده شماره 117 : پسرا تا به کف عشوه ی عشق تو دریم

قصیده شماره 118 : خیز تا از روی مستی بیخ هستی برکنیم

قصیده شماره 119 : تا کی دم از علایق و طبع فلک زنیم

قصیده شماره 120 : خیز تا خود ز عقل باز کنیم

قصیده شماره 121 : گاه رزم آمد بیا تا عزم زی میدان کنیم

قصیده شماره 122 : گاه آن آمد که با مردان سوی میدان شویم

قصیده شماره 123 : بر بساط کم زنان خود را بر آن مهتر نهیم

ن : 

قصیده شماره 124 : عقل محرم تا بود دستور سلطان بدن

قصیده شماره 125 : ای امیرالمومنین ای شمع دین ای بوالحسن

قصیده شماره 126 : الا یا خیمه ی گردان به گرد بیستون مسکن

قصیده شماره 127 : پیش پریشان مکن از پی آشوب من

قصیده شماره 128 : گر شراب دوست را در دست تو نبود ثمن

قصیده شماره 129 : چون من و چون تو شد ای دوست چمن

قصیده شماره 130 : دی ز دلتنگی زمانی طوف کردم در چمن

قصیده شماره 131 : ای همیشه دل به حرص و آز کرده مرتهن

قصیده شماره 132 : کرد نوروز چو بتخانه چمن

قصیده شماره 133 : برگ بی برگی نداری لاف درویشی مزن

قصیده شماره 134 : ای ز راه لطف و رحمت متصل با عقل و جان

قصیده شماره 135 : بنه چوگان ز دست ای دل که گمشد گوی در میدان

قصیده شماره 136 : ویحک ای پرده ی پرده در در ما نگران

قصیده شماره 137 : چرخ نارد به حکم صدر دوران

قصیده شماره 138 : دین را حرمیست در خراسان

قصیده شماره 139 : ای سنایی ز آستان نتوان شدن بر آسمان

قصیده شماره 140 : خجسته باد بهاری بهار ارسنجان

قصیده شماره 141 : تا کی از یاران وصیت تخت و افسر داشتن

قصیده شماره 142 : کار عاقل نیست در دل مهر دلبر داشتن

قصیده شماره 143 : شرط مردان نیست در دل عشق جانان داشتن

قصیده شماره 144 : دست اندر لام لا خواهم زدن

قصیده شماره 145 : ای مسافر اندرین ره گام عاشق وار زن

قصیده شماره 146 : ای یار مقامر دل پیش آی و دمی کم زن

قصیده شماره 147 : چو مردان بشکن این زندان یکی آهنگ صحرا کن

قصیده شماره 148 : رحل بگذار ای سنایی رطل مالامال کن

قصیده شماره 149 : ای سنایی قدح دمادم کن

قصیده شماره 150 : ای سنایی خویشتن را بی سر و سامان مکن

قصیده شماره 151 : ای دل ار در بند عشقی عقل را تمکین مکن

قصیده شماره 152 : ای منزه ذات تو “اما یقول الظالمون”

قصیده شماره 153 : ایا از چنبر اسلام دایم برده سر بیرون

قصیده شماره 154 : در میان کفر و دین بی اتفاق آن و این

قصیده شماره 155 : ای گزیده مر تو را از خلق رب العالمین

قصیده شماره 156 : هر که را ملک قناعت شد مسلم بر زمین

قصیده شماره 157 : ای امین شاه و سلطان و امیر ملک و دین

قصیده شماره 158 : تا سراپرده زد به علیین

قصیده شماره 159 : بس که شنیدی صفت روم و چین

و : 

قصیده شماره 160 : ای مقتدای اهل طریقت کلام تو

قصیده شماره 161 : ای برده عقل ما اجل ناگهان تو

قصیده شماره 162 : ای تماشاگاه جانها صورت زیبای تو

قصیده شماره 163 : جهان پر درد می بینم دوا کو

قصیده شماره 164 : ای سنایی عاشقی را درد باید درد کو

قصیده شماره 165 : سر به سر دعویست مردا مرد معنی دار کو

قصیده شماره 166 : راه دین پیداست لیکن صادق دیندار کو

قصیده شماره 167 : دلی از خلق عالم بی غمی کو

قصیده شماره 168 : جوینده ی جان آمده ای عقل زهی کو

ه : 

قصیده شماره 169 : آمد هلال دلها ناگه پدید ناگه

قصیده شماره 170 : در همه ملک ندید از همه ی مردان شاه

قصیده شماره 171 : ای ایزدت را رحمت آفریده

قصیده شماره 172 : ای دل غافل مباش خفته درین مرحله

ی : 

قصیده شماره 173 : گر هیچ نگارینم بر خلق عیانستی

قصیده شماره 174 : ایا بی حد و مانندی که بی مثلی و همتایی

قصیده شماره 175 : ای ز عشق دین سوی بیت الحرام آورده رای

قصیده شماره 176 : ای ز آواز و جمال تو جهان پر طربی

قصیده شماره 177 : ایا مانده بی موجب هر مرادی

قصیده شماره 178 : این چه بود ای جان که ناگه آتش اندر من زدی

قصیده شماره 179 : ای پدیدار آمده همچون پری با دلبری

قصیده شماره 180 : شیفته کرد مرا هندوکی همچو پری

قصیده شماره 181 : گرد رخت صف زده لشکر دیو و پری

قصیده شماره 182 : ای دل ار خواهی که یابی رستگاری آن سری

قصیده شماره 183 : ای سنایی بی کله شو گرت باید سروری

قصیده شماره 184 : با چشم چو بحرم ز گهر خنده نگاری

قصیده شماره 185 : دلا زین تیرگی زندان اگر روزی رها یابی

قصیده شماره 186 : عشق تو بربود ز من مایه ی مایی و منی

قصیده شماره 187 : ای سنایی چند لاف از خواجه و مهتر زنی

قصیده شماره 188 : ای اصل تو ز خاک سیاه و تن از منی

قصیده شماره 189 : مسلمانان مسلمانان مسلمانی مسلمانی

قصیده شماره 190 : بمیر ای حکیم از چنین زندگانی

قصیده شماره 191 : تا کی این لاف در سخن رانی

قصیده شماره 192 : شگفت آید مرا بر دل ازین زندان سلطانی

قصیده شماره 193 : ای کس به سزا وصف تو ناکرده بیانی

قصیده شماره 194 : از خانه برون رفتم من دوش به نادانی

قصیده شماره 195 : زیر دام عشوه تا چند ای سنایی دم زنی

قصیده شماره 196 : بیا تا اهل معنی را درین عالم به غم بینی

قصیده شماره 197 : دلا تا کی درین زندان فریب این و آن بینی

قصیده شماره 198 : فضل یحیاست بر ضعیف و قوی

قصیده شماره 199 : نه از اینجا نه از آنجا دل من برد مهی

قصیده شماره 200 : چرا چو روز بهار ای نگار خرگاهی

قصیده شماره 201 : ای بنده به درگاه من آنگاه برآیی

قصیده شماره 202 : هستی به حقیقت ای سنایی

قصیده شماره 203 : ای خواجه تو را در دل اگر هست صفایی

 

پایان اشعار این بخش

نویسندگان :
نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

نوشته های مرتبط
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها