قصاب کاشانی – غزل شماره 90

روز اول چون حباب از هم‌نشینی‌های موج

خانه ی ما را بنا کردند در بالای موج

سربلندی چیست راضی شو به پستی چون خزف

تا نیفتی همچو خس دائم به دست و پای موج

قلزم عشق است و در پایان به اندک سرکشی

جامه از زنجیر می‌برّند بر پهنای موج

تا بود جان در تلاطم دل خطر دارد ز خویش

در محیط عشق جای من بود یا جای موج

هر چه با دل کرد چین ابروی دلدار کرد

کشتی‌ام قصاب طوفانی شد از دریای موج