بس رنج در آماجگه عشق تو بردیم

قاآنی شیرازی – غزل شماره ۳۰ شب دوشین که مرا لب به لب نوشین بود شب که از عمر شمردیم شب دوشین بود گاه لب

قاآنی شیرازی – غزل شماره ۴ ضحاک وار کشته بسی بی گناه را بر دوش تا فکنده دو مار سیاه را قصد ذقن نمودمش از

قاآنی شیرازی – غزل شماره ۴۴ لحن اسماعیل و رویش آفت چشم است و گوش آن برد از چشم خواب و این برد از گوش

قاآنی شیرازی – غزل شماره ۶۰ ای تیره زلف درهم ای نافه ی تتاری کار من از تو درهم روز من از تو تاری گر