آمد مه شوال و مه روزه گذشت

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 26 شوخی که بیاض گردن روشن او آغشته به صندل شده پیرامن او صبح است و به سرخی شفق آلوده

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 23 تا دست ارادت به تو دادست دلم دامان طرب زکف نهادست دلم ره یافته در زلف دلاویز کجت القصه

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 10 زلفین سیه که بر بناگوش تواند سر بر سر هم نهاده همدوش تواند ساید سر از ادب به پایت

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 22 بگذار که خویش را به خواری بکشم مپسند که بار شرمساری بکشم چون دوست به مرگ من به هر