شوخی که بیاض گردن روشن او

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 10 زلفین سیه که بر بناگوش تواند سر بر سر هم نهاده همدوش تواند ساید سر از ادب به پایت

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 5 ابروی کجت که دل برو مشتاق است محراب شهان و قبله ی آفاق است طاق است ولی به دلنشینی

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 7 آمد مه شوال و مه روزه گذشت و ایام صیام و رنج سی روزه گذشت صد شکر خدا که

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 28 نه باده نه جام باده ماند باقی نه ساده نه نام ساده ماند باقی ما زاده ی مام روزگاریم