بگذارکه تا می خورم و مست شوم

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 13 آشفته سخن چو زلف جانان خوش تر چون کار جهان بی سر و سامان خوش تر مجموعه ی عاشقان

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 26 شوخی که بیاض گردن روشن او آغشته به صندل شده پیرامن او صبح است و به سرخی شفق آلوده

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 28 نه باده نه جام باده ماند باقی نه ساده نه نام ساده ماند باقی ما زاده ی مام روزگاریم

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 23 تا دست ارادت به تو دادست دلم دامان طرب زکف نهادست دلم ره یافته در زلف دلاویز کجت القصه