تا یار مرا ربوده از هستی خویش

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 23 تا دست ارادت به تو دادست دلم دامان طرب زکف نهادست دلم ره یافته در زلف دلاویز کجت القصه

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 1 از کشت عمل بس است یک خوشه مرا در روی زمین بس است یک گوشه مرا تا چند چو

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 26 شوخی که بیاض گردن روشن او آغشته به صندل شده پیرامن او صبح است و به سرخی شفق آلوده

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 14 آن نرگس مست فتنه انگیز نگر آن خنجر مژگان بلاخیز نگر در عهد ملک که باده مستی ندهد اندر