از کشت عمل بس است یک خوشه مرا

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 22 بگذار که خویش را به خواری بکشم مپسند که بار شرمساری بکشم چون دوست به مرگ من به هر

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 3 این دل که به شهر عشق سرگشته ی توست بیمار و غریب و در به در گشته ی توست

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 16 تا یار مرا ربوده از هستی خویش واقف نیم از بلندی و پستی خویش آنگونه ز جام عشق مستم

قاآنی شیرازی – رباعی شماره 28 نه باده نه جام باده ماند باقی نه ساده نه نام ساده ماند باقی ما زاده ی مام روزگاریم