کاش بر ساحل رودی خاموش
فروغ فرخزاد – مجموعه ی دیوار شماره 6 آرزو به پوران مینو کاش بر ساحل رودی خاموش عطر مرموز گیاهی بودم چو بر آنجا گذرت
Menu
فروغ فرخزاد – مجموعه ی دیوار
شماره 17
ستیزه
شب چو ماه آسمان پر راز
گرد خود آهسته می پیچد حریر راز
او چو مرغی خسته از پرواز
می نشیند بر درخت خشک پندارم
شاخه ها از شوق می لرزند
در رگ خاموششان آهسته می جوشد
خون یادی دور
زندگی سر می کشد چون لاله ای وحشی
از شکاف گور
از زمین دست نسیمی سرد
برگ های خشک را با خشم می روبد
آه، بر دیوار سخت سینه ام گویی
ناشناسی مشت می کوبد
” بازکن در، اوست
باز کن در، اوست ”
من به خود آهسته می گویم :
باز هم رویا
آن هم اینسان تیره و درهم
باید از داروی تلخ خواب
عاقبت بر زخم بیداری نهم مرهم
می فشارم پلک های خسته را بر هم
لیک بر دیوار سخت سینه ام با خشم
ناشناسی مشت می کوبد
” باز کن در، اوست
باز کن در، اوست ”
دامن از آن سرزمین دور برچیده
ناشکیبا دشت ها را نَوَردیده
روزها در آتش خورشید رقصیده
نیمه شب ها چون گلی خاموش
در سکوت ساحل مهتاب روییده
” باز کن در، اوست ”
آسمان ها را به دنبال تو گردیده
در ره خود خسته و بی تاب
یاسمن ها را به بوی عشق بوییده
بال های خسته اش را در تلاشی گرم
هر نسیم رهگذر با مهر بوسیده
” باز کن در، اوست
باز کن در، اوست ”
اشک حسرت می نشیند بر نگاه من
رنگ ظلمت می دود در رنگ آه من
لیک من با خشم می گویم :
باز هم رویا
آنهم اینسان تیره و درهم
باید از داروی تلخ خواب
عاقبت بر زخم بیداری نهم مرهم
می فشارم پلک های خسته را بر هم
امین پیرانی - حامد پیری
فروغ فرخزاد – مجموعه ی دیوار شماره 6 آرزو به پوران مینو کاش بر ساحل رودی خاموش عطر مرموز گیاهی بودم چو بر آنجا گذرت
فروغ فرخزاد – مجموعه ی دیوار شماره 11 موج تو در چشم من همچو موجی خروشنده و سرکش و ناشکیبا که هر لحظه ات می
فروغ فرخزاد – مجموعه ی دیوار شماره 2 نغمه ی درد در منی و این همه ز من جدا با منی و دیده ات به
فروغ فرخزاد – مجموعه ی دیوار شماره 3 گمشده بعد از آن دیوانگی ها ای دریغ باورم ناید که عاقل گشته ام گوییا ” او