فرخی یزدی – رباعی شماره 262
در پای گلی شبی نهاده سر خویش
دادم به چمن آب ز چشم تر خویش
آنگاه چو مرغ در قفس، با اندوه
کردم سر خویش را به زیر پر خویش
در پای گلی شبی نهاده سر خویش
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط