نه به شاخ گل نه بر سرو چمن پبچیده ام

رهی معیری – غزلیات شماره 146 باران صبحگاهی اشک سحر زداید از لوح دل سیاهی خرم کند چمن را باران صبحگاهی عمری ز مهرت ای

رهی معیری – غزلیات شماره 19 خاک شیراز چون شفق گر چه مرا باده ز خون جگر است دل آزاده ام از صبح طربناک تر

رهی معیری – غزلیات شماره 85 حاصل عمر بس که جفا ز خار و گل دید دل رمیده ام همچو نسیم از این چمن پای

رهی معیری – غزلیات شماره 15 خنده ی برق سزای چون تو گلی گر چه نیست خانه ی ما بیا چو بوی گل امشب به