رهی معیری – غزلیات
شماره 80
رسوای دل
همچو نی می نالم از سودای دل
آتشی در سینه دارم جای دل
من که با هر داغ پیدا، ساختم
سوختم از داغ ناپیدای دل
همچو موجم یک نفس آرام نیست
بس که طوفان زا بود دریای دل
دل اگر از من گریزد، وای من
غم اگر از دل گریزد، وای دل
ما ز رسوایی بلند آوازه ایم
نامور شد هر که شد رسوای دل
خانه ی مور است و منزلگاه بوم
آسمان با همت والای دل
گنج منعم خرمن سیم و زر است
گنج عاشق، گوهر یکتای دل
در میان اشک نومیدی، رهی
خندم از امیدواری های دل
امین پیرانی - حامد پیری
رهی معیری – غزلیات شماره 93 آیینه روشن ز کینه دور بود سینه ای که من دارم غبار نیست بر آیینه ای که من دارم
رهی معیری – غزلیات شماره 116 آتشین لب ای بت من به عقل و دین، آنچه نکرده ای بکن با من خسته بیش از این،
رهی معیری – غزلیات شماره 135 گیسوی شب شب این سر گیسوی ندارد که تو داری آغوش گل این بوی ندارد که تو داری نرگس
رهی معیری – غزلیات شماره 64 گلستان زندگی غیر دلتنگی، مرا چون غنچه از دنیا چه سود؟ خوش گلستانی است باغ زندگی، اما چه سود؟