رهی معیری – غزلیات
شماره 123
نگاه گرم
لرزه بر جانم فتاد از چشم سحرآمیز او
وز نگاه گرم و لبخند فریب انگیز او
وادی عشق از گل شادی تهی باشد ولی
خار محنت روید از صحرای محنت خیز او
گردن افرازد حباب از خودپرستی ها ولی
از نسیمی نیست گردد مستی ناچیز او
مرغ شب با سایه ی مهتاب اگر سرخوش بود
من خوشم با سایه ی زلف خیال انگیز او
همچو مهمان عزیزی گر درآید بی خبر
گرم در دل می نشیند ناوک خون ریز او
ساقیا فکر دگر کن بهر تسکین رهی
تا شود خالی دل از درد و غم لبریز او
امین پیرانی - حامد پیری
رهی معیری – غزلیات شماره 39 آزاده بر خاطر آزاده غباری ز کسم نیست سر‌و چمنم، شکوه‌ای از خار و خسم نیست از کوی تو
رهی معیری – غزلیات شماره 106 تشنه ی درد نه راحت از فلک جویم نه دولت از خدا خواهم وگر پرسی چه می‌خواهی؟ تو را
رهی معیری – غزلیات شماره 118 شمع خاموش منع خویش از گریه و زاری نمی آید ز من طفل اشکم، خویشتنداری نمی آید ز من
رهی معیری – غزلیات شماره 84 حدیث جوانی اشکم ولی به پای عزیزان چکیده ام خارم ولی به سایه ی گل آرمیده ام با یاد