سزای چون تو گلی گر چه نیست خانه ی ما
رهی معیری – غزلیات شماره 15 خنده ی برق سزای چون تو گلی گر چه نیست خانه ی ما بیا چو بوی گل امشب به
Menu
رهی معیری – غزلیات
شماره 107
مردم فریب
شب یار من تب است و غم سینه سوز هم
تنها نه شب در آتشم ای گل که روز هم
ای اشک همتی که به کشت وجود من
آتش فکند آه و دل سینه سوز هم
گفتم که با تو شمع طرب تابناک نیست
گفتا که سیمگون مه گیتی فروز هم
گفتم که بعد از آن همه دل ها که سوختی
کس می خورد فریب تو؟ گفتا هنوز هم
ای غم مگر تو یار شوی ورنه با رهی
دل دشمن است و آن صنم دل فروز هم
امین پیرانی - حامد پیری
رهی معیری – غزلیات شماره 15 خنده ی برق سزای چون تو گلی گر چه نیست خانه ی ما بیا چو بوی گل امشب به
رهی معیری – غزلیات شماره 76 رقص سایه سایه ی اندام او در اشک من آید به رقص در میان موج، ماه سیمتن آید به
رهی معیری – غزلیات شماره 86 خنده ی مستانه با عزیزان درنیامیزد دل دیوانه‌ام در میان آشنایانم ولی بیگانه‌ام از سبک روحی گران آیم به
رهی معیری – غزلیات شماره114 حاصل مهربانی بگذشت چون نسیم بهاری جوانیم طی شد چو عمر لاله و گل، زندگانیم نامهربان شو ای دل خونین