عنصری بلخی
غزل شماره 2
فغان زان پریچهر عیار یار
که با منش دائم به پیکار کار
دو زلف سیاهش نماید بدان
که دو زاغ دارد به منقار قار
دهانی چو یک ناردانه دو نیم
مرا هست در دل از آن نار نار
به نزد بزرگان بزرگم ولی
به نزدیک آن چشم خونخوار خوار
چنان گشتم از فرقت آن نگار
که میرم ز عشقش به بلغار غار
اگر طمع کردی بجه ان و دلم
به دست و دل و جان تو بردار دار
امین پیرانی - حامد پیری
عنصری بلخی غزل شماره 10 حلقه ی زلفش به گل بر غالیه دارد همی گل به بوی غالیه سنبل به بار آرد همی نیست سنبل
عنصری بلخی غزل شماره 7 سر زلف مشکین جانان من مرا کشت و پیچید بر جان من ایا ترک سیمین تن سنگدل هویدا به تو
عنصری بلخی غزل شماره 6 دندان و عارض بتم از من ربود هوش کاین در نوش طعم است آن ماه مشکپوش جوشان شده دو زلف
عنصری بلخی غزل شماره 11 ز زلف تو برده است شبوی بوی ازو گشت پر مشک مشکوی و کوی کجا جوی خون بینی ای دلربای