عنصری بلخی
غزل شماره 2
فغان زان پریچهر عیار یار
که با منش دائم به پیکار کار
دو زلف سیاهش نماید بدان
که دو زاغ دارد به منقار قار
دهانی چو یک ناردانه دو نیم
مرا هست در دل از آن نار نار
به نزد بزرگان بزرگم ولی
به نزدیک آن چشم خونخوار خوار
چنان گشتم از فرقت آن نگار
که میرم ز عشقش به بلغار غار
اگر طمع کردی بجه ان و دلم
به دست و دل و جان تو بردار دار
امین پیرانی - حامد پیری
عنصری بلخی غزل شماره 6 دندان و عارض بتم از من ربود هوش کاین در نوش طعم است آن ماه مشکپوش جوشان شده دو زلف
عنصری بلخی غزل شماره 8 گل سوری به ماه اندر شکفته برو بر کژدم جرّاره خفته دو لب چون دانه ی نارست لیکن به نوک
عنصری بلخی غزل شماره 3 مشکین شود چو باد به زلف تو بگذرد عاشق شود کسی که به روی تو بنگرد بر غالیه بماند بر
عنصری بلخی غزل شماره 9 ای ترک میر فتنه ی یغما و خلخی هم سرو مشک زلفی و هم ماه گلرخی همچون بهار خرّم در