ای ترک چشم مستت بیمار خانه ی دل

عبید زاکانی – غزل شماره 76

ای ترک چشم مستت بیمار خانه ی دل

زلف تو دام جانها خال تو دانه ی دل

آنجا که ترک چشمت شست جفا گشاید

تیر بلا نیاید جز بر نشانه ی دل

خونابه ی سرشکم ریزند مردم چشم

از آستانه ی تو تا آسمانه ی دل

دل اوفتاده عاجز بر آستانه ی تو

تا عاجز اوفتادم بر آستانه ی دل

دارد عبید مسکین دائم هوای عشقت

هم در میانه ی جان هم در میانه ی دل