ای ترک چشم مستت بیمار خانه ی دل

عبید زاکانی – غزل شماره 73 در این چنین سره فصلی و نوبهاری خوش خوشا کسی که کند عیش با نگاری خوش کنار جوی گزین

پعبید زاکانی – غزل شماره 8 کرد فارغ گل رویت ز گلستان ما را کفر زلف تو برآورد ز ایمان ما را تا خیال قد

عبید زاکانی – غزل شماره 105 گر آن مه را وفا بودی چه بودی ورش ترس از خدا بودی چه بودی دمی خواهم که با

عبید زاکانی – غزل شماره 11 لطف تو از حد برون حسن تو بی منتهاست نیش تو نوش روان درد تو درمان ماست عشق تو