عبید زاکانی – غزل شماره 71
قصه ی درد دل و غصه ی شبهای دراز
صورتی نیست که جایی بتوان گفتن باز
محرمی نیست که با او به کنار آرم روز
مونسی نیست که با وی به میان آرم راز
در غم و خواری از آنم که ندارم غمخوار
دم فرو بسته از آنم که ندارم دمساز
خود چه شامیست شقاوت که ندارد انجام
یا چه صبحست سعادت که ندارد آغاز
بی نیازی ندهد دهر خدایا تو بده
سازگاری نکند خلق خدایا تو بساز
از سر لطف دل خسته ی بیچاره عبید
بنواز ای کرم عام تو بیچاره نواز
امین پیرانی - حامد پیری
عبید زاکانی – غزل شماره 3 شوریده کرد شیوه ی آن نازنین مرا عشقش خلاص داد ز دنیا و دین مرا غم همنشین من شد
عبید زاکانی – غزل شماره 92 منگر به حدیث خرقه پوشان آن سخت دلان سست کوشان آویخته سبحه شان به گردن همچون جرس از درازگوشان
عبید زاکانی – غزل شماره 17 رمید صبر و دل از من چو دلنواز برفت چه چاره سازم از این پس چو چاره ساز برفت
عبید زاکانی – غزل شماره 102 دارد به سوی یاری مسکین دلم هوایی زین شوخ دلفریبی زین شنگ جانفزایی زین سرو خوشخرامی گل پیش او