دلی که بسته ی زنجیر زلف یاری نیست
عبید زاکانی – غزل شماره 26 دلی که بسته ی زنجیر زلف یاری نیست به پیش اهل نظر هیچش اعتباری نیست سری که نیست در
Menu
عبید زاکانی – غزل شماره 44
بی روی یار صبر میسر نمی شود
بی صورتش حباب مصور نمی شود
با او دمی وصال به صد لابه سالها
تقریر میکنیم و مقرر نمی شود
گفتم که بوسه ای بربایم ز لعل او
مشکل سعادتیست که باور نمی شود
جز آنکه سر ببازم و در پایش اوفتم
دستم به هیچ چاره ی دیگر نمی شود
افسرده دل کسی که ز زنجیر زلف او
دیوانه می نگردد و کافر نمی شود
عشقش حکایتیست که از دل نمی رود
وصفش فسانه ایست که باور نمی شود
تا بوی زلف یار نمی آورد صبا
از بوی او دماغ معطر نمی شود
ساقی بیار باده که هر لحظه عیش خوش
بی مطرب و پیاله و ساغر نم شود
گفتی به صبر کار میسر شود عبید
تدبیر چیست جان برادر، نمی شود
امین پیرانی - حامد پیری
عبید زاکانی – غزل شماره 26 دلی که بسته ی زنجیر زلف یاری نیست به پیش اهل نظر هیچش اعتباری نیست سری که نیست در
عبید زاکانی – غزل شماره 30 دوشم غم تو ملک سویدا گرفته بود دودم ز سینه راه ثریا گرفته بود جان را ز روی لعل
عبید زاکانی – غزل شماره 64 دوش عقلم هوس وصل تو شیدا میکرد دلم آتشکده و دیده چو دریا میکرد نقش رخسار تو پیرامن چشمم
عبید زاکانی – غزل شماره 29 نه به ز شیوه ی مستان طریق و رایی هست نه به ز کوی مغان گوشه ای و جایی