خم ابروی او در جانفزایی

عبید زاکانی – غزل شماره 47 باد صبا جیب سمن برگشاد غلغل بلبل به چمن در فتاد زنده کند مرده ی صد ساله را باد

عبید زاکانی – غزل شماره 42 مردیم و یار هیچ عنایت نمیکند واحسرتا که بخت عنایت نمیکند در پیش چشم او لب او میکشد مرا

عبید زاکانی – غزل شماره 87 ما گدایان بعد از این از کار و بار آسوده ایم چون به روزی قانعیم از روزگار آسوده ایم

عبید زاکانی – غزل شماره 83 قصد آن زلفین سرکش کرده ام خاطر از سودا مشوش کرده ام در ره عشقش میان جان و دل